Blaak na zege Gold Race: dit was wereldkampioene waardig
"Ik wilde een waardige wereldkampioene zijn. Nou, ik denk dat dat wel gelukt is." Met een brede lach op haar gezicht blikte Chantal Blaak terug op haar zege in de Amstel Gold Race. "Dit is een van de mooiste zeges in mijn loopbaan."
De mooiste was natuurlijk de wereldtitel in het Noorse Bergen vorig jaar. Sindsdien rijdt ze rond in de regenboogtrui; trots, maar ook met meer druk op haar schouders. Want natuurlijk wilde ze dit seizoen bewijzen dat de wereldtitel geen toeval was.
Blaak haalde dit seizoen al ereplaatsen in de Strade Bianche (vierde) en de Ronde van Vlaanderen (vijfde), maar boekte vorige week in de Healthy Ageing Tour pas haar eerste zege.
"Eigenlijk voel ik me het hele voorjaar al goed, maar ik miste steeds die overwinning. Daar zat ik echt wel tegen aan te hikken", vertelde Blaak na de race. "Ik was heel erg gefocust op de Ronde van Vlaanderen. Dat lukte niet, maar mijn ploeg (Anna van der Breggen, red.) won wel. Als je dan zelf de Amstel Gold Race kunt winnen, dat is gewoon super."
Forceren, controleren, domineren
Vooral de manier waarop was indrukwekkend: ze forceerde de kopgroep, controleerde de ontsnapping en domineerde het koersverloop tot aan de streep. Op de voorlaatste beklimming van de Cauberg reed Blaak de kopgroep aan flarden. Daarna was voor iedereen duidelijk wie de sterkste was en stond Blaak er alleen voor tegen de aanvallen van haar concurrenten.
"Als ik dat niet had gedaan, was de situatie misschien heel anders geweest", dacht de winnares. "Voor mij was het een test om te kijken hoe mijn benen waren. Ik had wel door dat ik een van de sterksten was. Maar pas toen we met zijn drieën waren voelde ik me zeker."
Sprinten
Op de Cauberg ging trainingsmaatje Lucinda Brand nog twee keer in de aanval, maar Blaak gaf geen meter toe. Uiteindelijk bleek Brand zelfs de ideale sprintaantrekker voor de wereldkampioene. "Ik ken Lucinda natuurlijk door en door", lachte Blaak breeduit. "En ik wist dat ze dit ging doen, iets anders kon ze ook niet. Dit was perfect."
"Ik train vaak met haar", beaamde Brand. "Dus ik wist dat ik er maar beter een lange sprint van kon maken. En ik speelde een beetje op safe, want Spratt en Ryan zijn ook rap. Die moesten niet terugkomen."
Ondanks haar tweede plaats was ook Brand tevreden met het wedstrijdverloop. "Het was heel moeilijk om het blok van Dolmans-Boels te verslaan", vertelde de renster van Sunweb na de finish. "Ik ben superblij dat ik de benen had om hier naar de tweede plek te sprinten."
"Toen Chantal aanviel op de Cauberg raakte ik een beetje in paniek, want ik reed op een lekke band", aldus Brand. "Bovenop moest ik een fietswissel doen. Toen ik terugkwam, wist ik dat ik beter was dan ik vooraf dacht."
