Kelderman baalt van mysterieuze blessure: ik kan alleen maar afwachten

Hoe gaat het toch met Wilco Kelderman? Het antwoord op die vraag telt drie letters. En het is niet 'top'.

Het woord dat Kelderman gebruikt, beschrijft juist het tegenovergestelde. Logisch, de wielrenner kampt met een vervelende blessure aan zijn arm. Het herstel duurt langer dan gedacht en bovendien is het nog steeds niet mogelijk goed in te schatten wanneer hij weer zijn opwachting kan maken in het peloton.

"Dat is met deze blessure lastig te voorspellen", sipt Kelderman. "Dat maakt het extra moeilijk. Je wil ergens naartoe werken, maar dat kan ik nu niet."

Tintelingen en gevoelloosheid

Aanvankelijk leek het juist heel makkelijk te voorspellen hoe lang de Sunweb-coureur buitenspel zou staan na zijn val in de Tirreno-Adriatico. Hij brak immers zijn sleutelbeen en iedere wielrenner weet dat daar vier tot zes weken voor staat.

Maar tijdens het herstel voelde Kelderman plots dat het de verkeerde kant opging. "Ik kreeg tintelingen in mijn arm en op sommige plekken had ik geen gevoel meer. Daar schrok ik wel van."

Een eerdere sleutelbeenbreuk bleek daaraan ten grondslag te liggen. Destijds werd er een metalen plaatje op de breuk geschroefd. Dat is bij de laatste val verbogen en heeft daarbij mogelijk een zenuw geraakt. "En het is onduidelijk hoelang ik daar last van blijf houden."

Gemiste kansen

Door de langere herstelperiode heeft Kelderman, die voor zijn val op weg leek naar een topklassering in de gerenommeerde Italiaanse etappekoers, een streep moeten zetten door zijn deelnames aan de Waalse klassiekers en de Ronde van Romandië.

"Ook dat maakt het moeilijker, want dit is normaal gesproken juist zo'n leuke periode om te koersen. Bovendien was ik voor mijn val in goede doen. Ik weet gewoon dat ik daar met deze benen kansen had gehad en die loop ik nu dus mis."

Tour in gevaar?

Of zijn deelname aan de Tour de France misschien wel in gevaar komt, weet Kelderman niet. "Daar kan ik eigenlijk niets zinnigs over zeggen. Ik kan alleen maar afwachten hoe die blessure herstelt."

In de tussentijd zit er voor hem niets anders op dan zijn trainingsuren te maken op de hometrainer en de collega's te volgen via de tv. "Dat is wel pijnlijk hoor. Ik kijk het wel, maar ik zet de tv soms ook wel even uit. Want echt vrolijk word ik er niet van."