'Kroon was de Cruijff binnen onze spelersgroep'
De Olympische Spelen van 1976 staan met vergulde letters gegrift in het collectieve geheugen van het Nederlandse waterpolo. Het verbond van een gouden generatie en de briljante coach Ivo Trumbic leverde ons land een bronzen medaille op in Montreal.
Nico Landeweerd maakte als veelscorende aanvaller deel uit van die formatie. De sleutel tot het succes was volgens hem het fabelachtige keeperswerk van Evert Kroon, de waterpologrootheid die zondag op 71-jarige leeftijd overleed. Landeweerd bestempelt Kroon als "de Cruijff binnen onze spelersgroep".
"Hij was de absolute nummer één van de wereld", herinnert Landeweerd (63) zich zijn voormalig ploeggenoot bij HZC De Robben en Oranje. "Hij had gigantische reflexen, stond heel hoog in het water. Niets deed hij half. Alles moest 100 procent."
Botsingen
Dat laatste zorgde weleens voor wat wrevel. "Evert was een aimabele man, ik kon het prima met hem vinden. Maar er waren ook botsingen. Ik was jonger, een redelijk creatieve aanvaller. Hij was verschrikkelijk professioneel. Fouten mocht je niet maken."
"Ik liet weleens een speler lopen en zwom dan alvast naar voren, wetende dat Evert de bal toch wel zou stoppen. Negen van de tien keer ging dat ook goed. Maar daar was hij het niet altijd mee eens. Hij won liever met 2-0 dan met 20-4."
"Tijdens een training miste ik een keer in een een-op-een-situatie. De training werd stilgelegd en ik moest opnieuw schieten, totdat ik raak schoot. En hij maar roepen: 'Kom maar op, kom maar op!' Ik miste tien keer op rij. Ik geloof dat ik er een maand over heb gedaan om daar bovenop te komen. Van zoiets word je wel sterker."
Zelfvertrouwen
Kroon, naast het waterpolo was hij belastingambtenaar, was een bescheiden man. Maar eenmaal in het water nam de wedstrijdspanning hem in de greep. Alles moest wijken voor de winst. Alles was geoorloofd.
"Tegenstanders hadden enorm ontzag voor hem", vertelt Landeweerd. "Af en toe gaf hij de bal na een redding terug aan de aanvaller van de tegenstander. Mocht-ie het nog een keer proberen en dan miste die weer. Dat deed hij niet om de tegenstander te vernederen, maar om zijn zelfvertrouwen te breken. Was puur tactiek."
Landeweerd zag zijn voormalig ploeggenoot nog af en toe. "We hadden weleens wedstrijdjes, toernooitjes met de oude groep. Was altijd erg leuk. Dit jaar wordt Trumbic gehuldigd door de bond. Daar had hij natuurlijk ook bij moeten zijn. Jammer dat hij er niet meer is."
