Teleurgesteld in de gemeentepolitiek: 'Ik heb er he-le-maal niks mee'

• Jozephine Trehy

  Verslaggever NOS Radio 1 Journaal

"Ik heb nog nooit gestemd, ze zoeken het maar uit, ik vind het prima zo." Timmerman Bouk, verfspatten op zijn witte werkbroek, zit koffie te drinken in buurtcentrum De Meeuw in Amsterdam-Noord. Net als vele andere aanwezigen is hij teleurgesteld in de gemeentepolitiek.

"Ze zeggen, we gaan dit en we gaan dat en dan komen ze samen in een coalitie en dan komt er meestal niks van het verkiezingsprogramma terecht. Dat vind ik de zaak belazeren." Dat hij door te stemmen misschien iets zou kunnen veranderen gelooft hij niet. "Ik heb er he-le-maal niks mee."

In een apart zaaltje van het buurtcentrum is de wekelijkse handwerkclub bezig. Acht dames zijn aan het haken en breien. Ze zijn ook niet erg te spreken over gemeentepolitici.

"Je ziet ze alleen maar als er verkiezingen zijn, staan ze allemaal op straat, krijg je allemaal van die prullaria in de bus. Ik geloof ze niet meer. Het is één grote bende", zegt Helena (53). Ze denkt erover om op Forum voor Democratie te gaan stemmen. "Even lekker wakkerschudden, die politiek."

Voorheen ging ze wel naar inspraakavonden als het ging om de vernieuwing van Amsterdam-Noord, maar daar is ze mee opgehouden. "Er wordt niet naar ons geluisterd, ik heb het idee dat het al helemaal in kannen en kruiken is. Ze laten ons wel kijken naar tekeningen maar het is één grote poppenkast."

Landelijke verkiezingen belangrijker

Nora (50) is van Marokkaanse afkomst, zij laat haar man voor haar stemmen op 21 maart, zelf blijft ze liever thuis. Mevrouw Corbran (92) pakt haar hand vast en zegt dat ze dat raar vindt, je moet je stem laten horen zegt ze, je moet zelf gaan.

Nora zegt dat ze voor de landelijke verkiezingen wel naar het stembureau gaat, dat vindt ze belangrijker. "Ik ga wel stemmen maar toch heb ik de politiek naast me neergelegd", zegt mevrouw Corbran. Ze voelt zich niet gehoord door politici. "Het wordt steeds erger voor ons, voor oude mensen helemaal."

Ze vertelt over de speeltuin voor de deur die weggehaald is en clubjes die worden wegbezuinigd. Helena vult haar aan: "De bussen worden ingekort, de pinautomaten worden gesloten, oudere mensen moeten nu ver lopen om geld te halen. Het is een schande. Het zijn Pinocchio's, die politici."

Iemand die met dezelfde klachten zit is Khadija Enmili. Aan de andere kant van de stad in de Indische buurt is ze op straat aan het flyeren. Ze spreekt een oudere meneer aan in het Marokkaans. Uit een blauw stoffen tasje geeft ze hem een flyer met haar foto. Lijst 45 staat er in zwarte letters op.

Ze vertelt dat ze zich als niet-partijgebonden kandidaat verkiesbaar stelt voor de stadsdeelcommissie. Een commissie die 2 keer per maand advies geeft aan de gemeenteraad. "Ik zie het heel duidelijk die kloof tussen burgers en politiek, er is geen communicatie. Daarom kom ik in actie."

Haar speerpunt is veiligheid. Als docent Engels op een ROC ziet ze hoe jongeren afglijden. Na hun diploma lukt het de leerlingen met een niet-westerse achtergrond vaak moeilijk om werk te vinden, vertelt ze. Vervolgens hangen ze op straat, ze zijn vatbaar voor negatieve invloeden en raken in de criminaliteit. "Dat raakt me."

Problematiek waar ze in de gemeenteraad ook mee bezig zijn toch? "Ja, ze denken erover na, maar de realiteit is anders. Ze zeggen dat ze dingen gaan organiseren in buurthuizen, maar als ik langs buurthuizen loopt zijn ze leeg." Khadija vertelt vol passie wat ze denkt te kunnen veranderen. "Ik neem die jongeren mee naar de stadsdeelcommissie, we gaan brainstormen, we gaan een oplossing vinden voor deze kinderen. Ze zijn de toekomst."

Khadija heeft sowieso al één concreet plan, ze wil vrijwilligerswerk na het diploma verplicht stellen als iemand geen werk kan vinden. "Ik wil mijn leerlingen niet meer op straat zien hangen. Ik wil dat ze positief naar de toekomst kunnen kijken."