De Franse postbode als ouderenoppas

• Frank Renout

  correspondent Frankrijk

Ze zucht, ze steunt, gaat even op de pedalen staan, en baant zich dan een weg omhoog: dwars door de besneeuwde straten van Le Russey. Postbode Aline Rondot doet haar dagelijkse rondjes op de fiets. Een elektrische fiets, dat wel. Maar met de enorme sneeuwlaag die hier in oost-Frankrijk ligt, blijft het oppassen.

Aan de rand van het stadje doet ze bij een huis geen post in de brievenbus, maar drukt ze op de deurbel.

"Bonjour!", galmt het door de gang.

Rondot loopt naar binnen en groet Robert en Jeanne Labouille, 84 en 85 jaar oud.

"Hoe gaat het?", vraagt de postbode.

- "Gaat best, het is alleen zo koud buiten", zegt Robert.

Met z n drieën gaan ze aan tafel zitten. Rondot vuurt een rondje vragen af op het echtpaar.

"Zijn er specifieke klachten?"

- "Nee, alles gaat goed."

"Is er iets wat u nodig heeft?"

- "Nee ook niet, het gaat nu prima."

Er wordt gelachen aan tafel, maar de postbode komt niet langs voor de gezelligheid. Ze is hier om haar werk te doen. En dat is in dit geval: kijken hoe het met Robert en Jeanne Labouille gaat.

De postbode past op ouderen

Sinds zes maanden bieden de Franse posterijen een nieuwe dienst aan: de ouderenoppas, in het Frans: Veiller sur mes Parents.

Iedereen kan zich inschrijven en abonneren op een bezoek van de postbode. Die kan één keer in de week aanbellen voor 19,90 euro tot zes keer in de week voor 139 euro.

"Ik blijf meestal 10 minuten", vertelt Rondot. Ze stelt een vaste serie vragen, daarna gaat er meteen een sms met de stand van zaken naar de dochter van Robert en Jeanne. "En we hebben dat alarm", zegt Robert, wijzend naar een polsband die hij draagt. Daar zit een knop op. "Als je die indrukt sta je meteen in contact met een alarmcentrale."

Afgelopen jaar vielen Robert en Jeanne allebei, terwijl ze samen buiten de parasol aan het opzetten waren. "We konden niet meer opstaan en er was niemand in de buurt. Daar lagen we dan", vertelt Robert. "Met zo'n alarmknop kun je meteen alarm slaan en wordt er bijvoorbeeld een ambulance gestuurd."

De Franse post noemt de nieuwe dienstverlening een succes. Al zo'n 2.000 mensen hebben zich ingeschreven. En dagelijks komen er nu 20 tot 30 nieuwe abonnees bij.

Aanvankelijk waren de vakbonden kritisch. "Wat gebeurt er als we onterecht denken dat het goed gaat met iemand, als we de verkeerde diagnose stellen? We zijn geen verplegers", zei Pascal Frémont van SUD PTT toen de dienst werd gelanceerd.

Maar alle postbodes die meedoen krijgen een training, aldus een woordvoerder van het bedrijf. Hen wordt geleerd waar ze op moeten letten bij ouderen. En de postbodes zijn géén verpleger of psycholoog. Ze zijn een paar extra ogen, méér niet. Voor als de familie ver weg woont.

"Het is best gezellig ook, hoor", zegt postbode Aline Rondot lachend als ze weer afscheid neemt. "En wij voelen ons veiliger", zegt Robert Labouille.