Madina (6) stierf op de grens van Europa: 'We reisden al twee jaar, ze was zo moe'

Het is pikdonker als Muslima Husseny met haar zes kinderen langs het spoor loopt. Ze ziet geen hand voor ogen, het lukt niet om al haar kinderen in het vizier te houden. Ze ziet ook de trein niet die komt aanrijden. Opeens hoort ze een klap.

"Madina, waar is Madina?", roept ze. Met het licht van mobiele telefoons zoeken ze rond het spoor. Ze vinden Madina (6) op de grond, met haar gezicht in de aarde. Ze is geraakt door de voorbijsnellende trein. Er komt bloed uit haar neus, oren en hoofd. Een half uur later overlijdt ze in de ambulance op weg naar een ziekenhuis in Kroatië.

Een paar uur voor het noodlottige ongeluk, stapte de Afghaanse Muslima met haar kinderen de bosgrens tussen Servië en Kroatië over, vertelt ze aan de NOS.

Na een barre tocht kwamen ze aan in Kroatië, waar ze werden aangehouden door de politie. Ze vroegen asiel aan, maar werden geweigerd. Ze moesten terug naar Servië. In een politiebusje werden ze naar de grens gereden. Politieagenten wezen ze de weg: de rails volgen.

De dood van het 6-jarige meisje Madina, in de nacht van 21 november, heeft de Balkan geschokt. Dagelijks wagen vluchtelingen en migranten de oversteek van Servië naar Kroatië. Sinds op de Hongaarse grens een dubbel hek is geplaatst, is Kroatië de populairste route geworden voor de naar schatting 5000 vluchtelingen en migranten die in Servië vastzitten.

Muslima besloot met zes van haar tien kinderen te gaan. Ruim tien maanden hadden ze in vluchtelingenkampen in Servië gezeten. Van anderen hoorde ze dat Kroatië asiel verleent. Als het haar zou lukken, dan zou de rest van de familie ook komen.

Smeken om hulp

Het ongeluk gebeurde in het grensgebied, net aan de Servische kant. Kroatische politieagenten stonden nog een paar meter verderop. Muslima pakte het levenloze lichaam van Madina op en rende terug naar de Kroatische kant van de grens. Ze smeekte om hulp.

De agenten reden de hele familie naar het dichtstbijzijnde dorp, waar een ambulance stond te wachten. Madina werd meegenomen. Haar moeder en de andere kinderen mochten niet mee. Ze werden, voor de tweede keer die nacht, teruggestuurd naar Servië.

"Dit is weer een nodeloos sterfgeval op de Balkanroute", zegt Andrea Constante van Artsen zonder Grenzen in Servië. "En een voorbeeld van hoe wanhopig mensen zijn om hier weg te komen."

AzG en andere hulporganisaties luiden al langer alarmbellen over de situatie langs de EU-grenzen met Servië. Aan de Hongaarse, Bulgaarse en Kroatische grens wordt stelselmatig geweld gebruikt door de grenspolitie om vluchtelingen en migranten buiten de deur te houden, rapporteren zij.

"We moeten niet vergeten dat er geen legale, veilige manieren zijn voor deze mensen om verder te reizen. Ze worden gedwongen gevaarlijke routes te nemen", zegt Constante.

'De dood ingestuurd'

De Kroatische autoriteiten ontkennen dat ze de familie Husseny eerder die avond op Kroatisch grondgebied hebben getroffen. In een verklaring schrijft een woordvoerder dat de dienstdoende grensbewakers de familie pas zagen toen het ongeluk net was gebeurd.

Maar volgens de familie en hulporganisaties die ze bijstaan, hebben de Kroatische politieagenten Madina de dood ingestuurd door ze in het donker in de richting van een treinspoor te duwen.

Aangeklaagd

Met hulp van een Kroatische hulporganisatie klaagt de familie nu de (onbekende) politieagenten aan, voor het "weigeren van hun asielaanvraag en de uitzetting van de familie naar Servië, met Madina's dood tot gevolg".

Het duurde vier dagen voor Madina's lichaam terug was bij de familie. Ze wachten nog steeds op de overlijdensakte.

"Toen we Madina weer zagen, lag ze in een kist", zegt Nilab Husseny, Madina's 17-jarige zus. "Ze zat nog onder het bloed, niemand had haar gezicht gewassen."

Servische autoriteiten besloten dat ze moest worden begraven op de Servische-orthodoxe begraafplaats in de grensstad Sid. "We wilden dat niet. We zijn moslim", zegt Nilab. "Maar niemand luisterde. Ze zeiden dat ze Madina anders zelf wel zouden begraven". Het graf is een bultje aarde, zonder grafsteen of naam, in een uithoek van de begraafplaats.

Als het de familie ooit lukt om Servië te verlaten, zegt Nilab, zal dat niet makkelijk zijn. "Die dag zal zo zwaar zijn, want dan moeten we Madina hier achterlaten."

De familie verblijft nu in een opvangcentrum voor vluchtelingen en migranten, vlak bij de Kroatische grens. Daar halen ze herinneringen op aan hun dochter en zusje.

"Bij elke grens die we overstaken vroeg Madina: 'Zijn we er nu? Is dit ons thuis?' Ze wilde zo graag haar nieuwe thuis zien, haar kamer", snikt Nilab. "Twee jaar waren we al onderweg. Ze was zo moe."