Tien punten achter en toch kampioen? Ajax deed het in 2013
Zondag 14 april 2013. De slotfase van de spectaculaire topper in Eindhoven tussen PSV en Ajax is net aangebroken als Derk Boerrigter op het doel afstormt.
Zijn sprint lijkt vergeefs, want verdediger Erik Pieters heeft zijn lichaam tussen de bal en de aanvaller. Maar dan raakt de PSV-verdediger in de war van een grote gele vlek in zijn ooghoek. Het is doelman Boy Waterman, die ver uit zijn doel is gekomen. Veel te ver.
Boerrigter profiteert van de aarzeling, ontfutselt Pieters de bal en schuift hem langs Waterman in het verlaten PSV-doel: 2-3. Het is de knock-out voor de Eindhovenaren.
Drie weken later is Ajax kampioen, voor de derde keer op rij. En dat terwijl de ploeg van Frank de Boer voor de winterstop nog tegen een achterstand van tien punten op de koploper FC Twente had aangekeken.
De huidige aanvoerder van de Amsterdammers staat de landstitel van 2013 nog helder op het netvlies. Voor Joël Veltman, die nu met Ajax opnieuw op tien punten van de koploper staat - PSV in dit geval, de tegenstander van morgen -, was het pas zijn eerste seizoen in de hoofdmacht.
Zijn debuut maakte hij op een smoorhete zomerdag in de Nijmeegse Goffert tegen NEC. Het werd een gedenkwaardig duel. Niet zozeer vanwege de uitslag (1-6), maar vooral vanwege de tirade die trainer Frank de Boer afstak tegen zijn spelers tijdens een van de drinkpauzes.
Het moment was tekenend voor de eerste weken in Amsterdam. Onzeker, wankel, voortdurend op zoek naar sturing. In de eerste tien wedstrijden speelde Ajax liefst zes keer gelijk.
En in de elfde speelronde volgde de eerste nederlaag. Aan de hand van topscorer Wilfried Bony was Vitesse met 2-0 te sterk in de Arena. De achterstand op koploper FC Twente bedroeg op dat moment tien punten.
Veltmans moment
Nog één keer struikelde Ajax dat seizoen en opnieuw was Vitesse de tegenstander. Ook een duel dat Veltman zal zijn bijgebleven. Of juist niet. Best mogelijk dat de verdediger die dag heeft verdrongen.
Een week eerder had Ajax nog met 3-0 gewonnen van Feyenoord. Omdat Ricardo van Rhijn in die Klassieker een rode kaart had ontvangen, mocht Veltman in Arnhem opeens in de basis starten.
In de rust leek er geen vuiltje aan de lucht. Ajax stond comfortabel met 2-0 voor, maar na rust liet de onervaren Veltman zich in de luren leggen door zijn oude ploeggenoot Theo Janssen. De treffer van Janssen luidde de comeback van de Arnhemmers in (3-2).
De tweede nederlaag tegen Vitesse leek het einde van de Amsterdamse titelkansen. Niets bleek minder waar.
Koploper FC Twente stortte na de winterstop in en wist acht duels achter elkaar niet te winnen. Steve McClaren, de kampioenenmaker van een paar seizoenen eerder, kwam onder vuur te liggen en trok zijn conclusies.
Zo werd niet FC Twente, maar PSV uiteindelijk de belangrijkste concurrent. Ajax zou na de zeperd in Arnhem geen enkele wedstrijd meer verliezen en nam begin maart de koppositie over van de Eindhovenaren.
Veltman maakte het mee. Als bankzitter, want na het duel met Vitesse kreeg hij geen speelminuten meer van De Boer. "Op een gegeven moment kom je in een flow terecht. Dan zie je de tegenstanders punten verspelen en weet je: die krijgen nog meer druk. Uiteindelijk kwam het goed voor Ajax."
Zo kon Siem de Jong op Bevrijdingsdag zijn vijftigste Ajax-goal laten aantekenen in de kampioenswedstrijd tegen Willem II en even later als aanvoerder de kampioensschaal omhoog steken.
De Jong: "Je blijft hoop houden omdat het einde nog zo ver weg is. Richting het einde van het seizoen werd het gat steeds een beetje kleiner, omdat we na de winter gewoon veertien, vijftien wedstrijden op rij wonnen. Daar moet je geloof in hebben. Als je nu PSV een tikje kan geven, heb ik niet het gevoel dat het gespeeld is. We hebben het al eens meegemaakt."