'De strijd van feministen kan niet zonder mannen'

• Suzan Yücel

  redacteur NOS op 3

Wie dacht dat feminisme alleen iets voor vrouwen was, heeft het mis. Een groeiende groep mannen laat steeds vaker van zich horen als het gaat over feminisme. NOS op 3 sprak de drie mannelijke feministen Kevin, Simon en Bo over hun hoe en waarom.

"Ik noem mezelf feminist, omdat ik vind dat er nog veel ongelijkheid is tussen mannen en vrouwen", zegt Kevin. "Dit is een van de weinige dingen die vrouwen niet alleen kunnen, en waar we ze als mannen bij horen te helpen", zegt Simon. Bo vult aan: "Hoe meer mensen zich uitspreken tegen de ongelijkheid van mannen en vrouwen en alles wat daar tussenin zit, hoe beter."

De verhalen van Kevin, Bo en Simon staan niet op zichzelf. Tijdens de Women's March begin dit jaar waren er ook veel mannen op de been. Kunnen we spreken van een trend?

Ja, zegt Conny Roggeband, docent Gender & Politics aan de UvA. "Mannen spelen een steeds grotere en belangrijkere rol in het hedendaagse feminisme. Sterker nog, het feminisme wordt nooit een succes zonder mannen."

Het feminisme heeft nog wel een anti-man-imago. Dat komt volgens Roggeband door het sentiment tijdens de tweede feministische golf in de jaren zeventig. In het begin trokken mannen en vrouwen nog samen op tegen ongelijkheid. Tegen het eind radicaliseerde een deel van de vrouwen en heerste er een anti-man-sentiment.

Het feminisme van nu, volgens sommigen de vierde feministische golf, staat meer synoniem voor diversiteit. "Mensen van verschillende etniciteit, seksuele voorkeur of gender komen bij elkaar voor hetzelfde doel en dat is om ongelijkheid aanpakken. Mannen durven zich sneller te identificeren als feminist, want de feministische beweging is nu veel breder en inclusiever dan daarvoor", zegt Roggeband.

De Duitse Robert Franken is zo'n man die zichzelf feminist noemt. Samen met de Deen Henrik Marstal begon hij een jaar geleden het platform Male Feminist EU om dat geluid uit te dragen. "Als westerse witte man hoor behoor ik tot een groep die de meeste privileges geniet. Toen ik me daarvan bewust werd, ben ik me feminist gaan noemen en wilde een bijdrage leveren aan een gelijkwaardige maatschappij voor mannen én vrouwen."

Franken neemt geen deel meer aan panels waarbij meer dan de helft man is. Ook spreekt hij zich actief uit tegen het inkomensverschil tussen mannen en vrouwen en staat voor de gezamenlijke zorg van kinderen. "Dat is ook de vraag die we stellen aan andere mannen: wil je een onderdeel zijn van de oplossing of van het probleem", zegt de Duitse feminist.

Nieuw is mannelijk feminisme niet. Mannen hebben gedurende de geschiedenis een belangrijke rol gespeeld in het verwerven van vrouwenrechten. In de Verenigde Staten was het activist Frederick Douglas die in negentiende eeuw die aan de wieg stond van stemrecht voor vrouwen. In dezelfde tijd was het de Britse activist John Stuart Mill die zich hard maakte voor vrouwenrechten in Groot-Brittannië.

Het voorbeeld voor de feministische man van nu is de Canadese premier Justin Trudeau. Hij noemt zichzelf feminist en geeft aan zijn zoons feministisch op voeden. Volgens Roggeband hebben de uitspraken van president Trump, het aantreden ultraconservatieve regeringen in Oost-Europa en de opkomst van politici als Thierry Baudet gezorgd voor een opleving van het feminisme.

"Men heeft het gevoel een keuze te moeten maken tussen conservatieve waarden en het machismo van Trump of progressieve waarden die vooral opkomen voor vrouwen- en LGBT-rechten. Als je de strijd wil aangaan moet je dwarsverbanden leggen en heb je elkaar nodig. Dat heeft veel mannen wakker gemaakt."