Jubilerende Jannes: 'Al vinden ze me een boer, dat doet me geen moer'
Er zijn zangers die al veel langer in het vak zitten dan Jannes Wolters. Vijftien jaar is, vergeleken met andere vertolkers van het levenslied, maar een heel korte periode. Toch viert de 44-jarige Drent met 20.000 fans vanavond in de Gelredome in Arnhem dat jubileum heel uitbundig. Reden genoeg, vindt hij.
Er zijn weinig artiesten met zo'n innige band met hun achterban. Die herkent zich in wat Jannes zingt over geluk en verdriet. Dat je als provinciaal vaak extra hard moet werken om iets te bereiken. Zoals Jannes zingt: "Al vinden ze mij een boer. Nou, dat doet me geen moer."
Roden, een week geleden. De auto heeft hij iets verderop geparkeerd. Om het laatste stukje te kunnen lopen, langs de fans, naar het podium. Zodat er tijd is voor wat selfies en handtekeningen. Eerst de fans, dan optreden. Zo gaat dat al vijftien jaar.
Hij wordt toegejuicht en op de schouders geklopt. Jannes Wolters uit Emmen is deze avond de afsluiting van de jaarmarkt in Roden. Zoals hij tegenwoordig overal de absolute slotact is.
Groot geworden is Jannes mede door de piratenstations die hem als een topper herkenden. Hij heeft er zijn eretitel aan te danken: koning der piraten. "De jongens die het risico nemen om het Nederlandse lied in de ether te brengen", noemt hij ze. "Al mag dat misschien dan wel niet. Dat deden ze wel."
'Dat zingen, dat kan ik ook'
Het begon allemaal in de voetbalkantine in Emmen. Wolters werd in 1973 geboren in het woonwagenkamp in Emmen. Thuis werd veel muziek gemaakt. "Mijn opa Grote Geert speelde accordeon." En er werd muziek gedraaid. "Veel Otis Redding en Salomon Burke." Jannes zat in de handel en in de bouw en in zijn vrije tijd voetbalde hij.
Vooral de derde helft in de kantine was belangrijk. Dan kwam nog wel eens een zanger langs, of een bandje. "Toen dacht ik op zeker moment: dat zingen, na een biertje of vier kan ik dat ook." En zo gebeurde. De vader van Jannes gaf in eigen beheer een cd'tje uit. Vriend van de familie Klaas Prent, eigenaar van een cd-hal in het Drentse Ruinen, kwam toen met het idee het professioneel aan te pakken.
De volgende cd werd opgenomen in de studio van producent en tekstschrijver Martin Sterken in Nieuw-Weerdinge. Met goede studiomuzikanten, had Jannes bepaald. Prent herinnert zich nog hoe hij met die cd op de markt in Apeldoorn stond. "Ik heb wel eens vaker iets nieuws. Dan verkoop ik er een stuk of tien van. Maar dit keer? Ik verkocht er meteen tachtig. Ik kwam thuis en zei tegen mijn vader: let op, dat wordt een gigantische hit."
Die voorspelling kwam uit. Wat het succes verklaart in slechts vijftien jaar tijd? "Ik ben laat begonnen", zegt Jannes. Getrouwd, vader van twee kinderen. Hij heeft zelf het nodige meegemaakt. Opkomen voor jezelf. Hard werken. Geluk, verdriet. Het zijn thema's die allemaal terugkomen in wat hij "mijn liedjes" noemt.
Geen viptafels
Onder zijn fans, zegt Prent, zitten veel mensen die het niet breed hebben. Die moesten sparen voor een kaartje in de Gelredome. Daarom is de prijs bewust laag gehouden. "Ik wilde geen viptafels", zegt hij. En er is goed opgelet of er geen kaarten werden gekocht om ze vervolgens voor veel geld door te verkopen.
Het concert was al weken geleden uitverkocht. "Toch is het nog best spannend geweest of het ons zou lukken", zegt de zanger. "We hadden misschien wel 30.000 kaarten kunnen verkopen. Maar dat wilde ik niet. Dan zien ze me op de achterste rijen niet. Zo is het mooi voor iedereen, in een wat kleinere setting."
Zo heeft hij ook bepaald dat een cd niet meteen op Spotify wordt gezet. Zijn fans willen iets tastbaars in handen hebben. Waar ook die handtekening weer op kan. "We belonen ze. Zij hebben die cd gekocht. En pas een paar maanden later kan iedereen hem horen via Spotify."
Jannes is gewoon. Overhempje, spijkerbroek. Het kan de buurman zijn.
Klaas Prent denkt dat het succes zit in de herkenning. "Hij is gewoon. Overhempje, spijkerbroek. Het kan de buurman zijn. Hij is iemand waar mensen zich in herkennen. Dat zijn mensen die kracht putten uit zijn liedjes. Ook veel mensen die problemen hebben. Financieel en met de gezondheid. Onder zijn fans zitten ook heel veel mensen die van een paar centen rond moeten komen."
Jannes Wolters, zo blijkt, weet precies wat hij wil. Tegenwoordig neemt hij zijn cd's op in Arnhem, in de studio van Emile Hartkamp. Die werkt ook met sterren als Frans Bauer, René Froger en Marianne Weber. Met uitstekende studiomuzikanten.
De jaarlijkse fandag is het moment om de banden met de achterban aan te halen. "Dan zit ik twee uur te signeren. En daarna veel praten met de mensen." Veel dingen die hij hoort, neemt hij mee naar huis. Het zijn verhalen die hem soms zwaar vallen. "Ik voel de dingen aan. Vind ik wel een goede gewoonte. Maar het heeft een keerzijde."
Niet prettig
De bomen van kerels die na afloop van een concert naar hem toe komen, hun verhaal doen en breken. "Dat neem ik dan mee. Ik ga er mee naar bed en sta ermee op. Dan voel ik mij niet prettig. Daar moet ik me toch wel een beetje voor afsluiten, al is het wel moeilijk."
Tegen het eind van het concert in Roden zingt hij wat is uitgegroeid tot zijn lijflied: Mijn naam is Jannes uit 2007. De hele brink zingt uit volle borst mee. Een publiek waarvan hij later tevreden zal vaststellen dat het heel gemêleerd was. Jong en oud, uit alle lagen van de bevolking. Zoals hij het graag heeft.
Mijn naam is Jannes, kom van het platteland, al vinden ze mij een boer, nou dat doet me geen moer.
Het lied verwoordt een gevoel dat in de provincie wordt herkend. Waar veel mensen vinden dat ze altijd een stapje harder moeten lopen om mee te tellen en gehoord te worden. "Ik zal eerlijk zijn. Het is eigenlijk een protestliedje. Als je na zo veel en hard werken er een stapje bij wilt zetten, dan kom je bij een landelijk radiostation binnen en dan word je niet echt serieus genomen. En na twee keer dacht ik: ik vind het wel oké. Dan maar niet draaien."
En zo is het gegaan. Hij heeft veel op eigen kracht gedaan. Na nog een verzoeknummer neemt hij afscheid van het publiek in Roden. Het oortje gaat uit. De geluidstechnicus en de organisator krijgen een hand, een paar laatste foto's. Terug naar de auto. Naar huis.
Jannes Wolters woont vlak bij Hoogeveen. "Ik woon hier prettig. Ik geniet van mensen en ik geniet van Nederlandstalige muziek. Een biertje, gezelligheid. Je hoeft je er niet voor te schamen dat je Nederlandstalige muziek zingt. Ja, mijn naam is Jannes."