'In 1995 kwam de hulp veel sneller, waarom duurt het zo lang?'
Om de beurt gooien de mannen hun emmer naar beneden in de put, langs de kant van de weg. Ze takelen hem weer omhoog, gevuld met helder water. Het water ziet er goed uit, maar het stinkt een beetje. Drinken kun je het niet, het is alleen om je te wassen.
Drinkwater komt uit flessen. Vanaf Curaçao worden pallets met flessen ingevlogen, maar in deze wijk teren ze nog op de voorraad die ze voor de orkaan hebben aangelegd. En op wat ze geplunderd hebben.
"Ik zit nu aan mijn laatste fles, ik moet nu echt gaan zoeken", zegt Michael. "We leven hier nu in de derde wereld", zegt hij. "Waar gaan we heen? Wat gaan we doen? We moeten hulp krijgen."
Michael heeft ook de vorige grote ramp meegemaakt, de orkaan Luis in 1995. "Toen was het beter geregeld dan nu", zegt hij. "Gisteren is de koning geweest, er zijn de militairen. Hoelang gaat het duren voordat ze ons komen helpen?"
Kevin Olicacci heeft een koeriersbedrijf. Maar nu ligt alles plat. Hij is al dagen bezig met het opruimen van de rommel bij het hotel van zijn moeder. Hij voert grote pakketten blik af. Het zijn dubbelgevouwen golfplaten, die vanaf een ander dak hier naartoe zijn gewaaid. Alles komt op een grote stapel troep langs de straat.
Ook hij klaagt over de hulpverlening. Hij heeft nog niemand gezien. Het grootste probleem is volgens hem dat er geen communicatie is. De telefoons doen het niet of amper. Hij weet niet of en waar er noodhulp wordt uitgereikt. "De mensen willen horen wat er gebeurt, waarom rijden ze niet met geluidswagens door de straten?"
We weten niet wat morgen gaat brengen. Iedereen zit in de overlevingsmodus.
Net als iedereen komt ook hij water en voedsel tekort. "Door de plunderingen hebben ze het voor anderen verpest. Veel mensen hebben zelf gehamsterd, waardoor anderen tekort komen." Er is niks te koop, geen enkele winkel is open. "Alleen dankzij het geplunderd voedsel zijn we de afgelopen dagen doorgekomen. Je zal het niet geloven. Iedereen eet daarvan."
Ook Kevin herinnert zich goed hoe het na de orkaan Luis ging. "De hulpverlening was toen uitstekend. De dagen erna kwamen meteen de mariniers. Zij kwamen meer als hulpverleners, niet zoals nu om als militairen op de kruispunten te staan."
Dat ze voor veiligheid zorgen is overigens wel nodig. Kevin vreest veel criminaliteit de komende tijd. "Iedereen vecht voor zichzelf. We weten niet welke kant we uit moeten. We weten niet wat morgen gaat brengen. Iedereen zit in de overlevingsmodus."