Eenmaal in Bangladesh wacht de Rohingya modderhutjes zonder eten of zorg
De Verenigde Naties schatten dat de afgelopen week zo'n 18.000 Rohingya uit Myanmar de grens met Bangladesh zijn overgestoken. De moslims zijn op de vlucht geslagen voor het Myanmarese leger, dat na een reeks aanslagen jacht maakt op Rohingya-militanten.
De militairen gaan daarbij hardhandig te werk. Gevluchte Rohingya en mensenrechtenorganisaties zeggen dat mensen worden vermoord, verkracht en gemarteld en dat dorpen worden platgebrand.
Het leger zegt juist dat de militanten verantwoordelijk zijn voor het geweld en de brandstichtingen. Onafhankelijke bronnen zijn er niet: journalisten worden door het leger niet toegelaten tot het gebied.
Myanmar beschouwt de Rohingya als tweederangsburgers en illegalen uit Bangladesh. De moslimminderheid heeft geen burgerrechten in het boeddhistische land en wordt al tientallen jaren stelselmatig onderdrukt.
Door het opgelaaide geweld zoeken de Rohingya hun toevlucht in Bangladesh. Daar komen ze tussen honderdduizenden geloofsgenoten terecht in geïmproviseerde vluchtelingenkampen.
Sinds begin jaren 90, toen de eerste grote stroom met Rohingya-vluchtelingen op gang kwam, zijn er naar schatting 400.000 Rohingya naar Bangladesh gevlucht.
De VN heeft twee officiële vluchtelingenkampen in het uiterste zuidoosten van Bangladesh, bij de stad Cox's Bazar. In de kampen Nayapara en Kutupalong leven ruim 33.000 Rohingya.
Er zijn basisvoorzieningen als voedsel, gezondheidszorg en onderwijs voor kleine kinderen, maar verder nauwelijks mogelijkheden om geld te verdienen. De bewoners wonen in hutjes gemaakt van bamboe, leem, golfplaten en zeilen.
Voor verreweg de meeste vluchtelingen is er geen plaats. Zij wonen in provisorische onderkomens in nederzettingen die tegen de VN-kampen zijn aangebouwd. Daar zijn geen voorzieningen, zegt correspondent Michel Maas. "Er is geen voedsel, geen medische hulp." Riolering ontbreekt, waardoor het vervuilde water gewoon over straat loopt.
Bovendien geeft Bangladesh de Rohingya geen officiële status als vluchteling. Het land vindt al 25 jaar dat ze terug moeten naar Myanmar en treedt af en toe op. Maas: "De Rohingya lopen allemaal het gevaar dat ze op korte termijn worden opgepakt en dat de politie ze weer over de grens stuurt."
Desondanks blijft de groep per saldo verder groeien. Zeker ook omdat volgens schattingen van de VN nog duizenden mensen vastzitten in het niemandsland tussen Myanmar en Bangladesh.
