FC Utrecht in Europa: drie legendarische duels
Vorige week verraste FC Utrecht met een 1-0 zege op de miljoenenformatie van Zenit uit Sint-Petersburg. Vanavond (19.00 uur) kan de ploeg van Erik ten Hag in Rusland een nieuw hoofdstuk toevoegen aan de toch al roemrijke Europese historie. Een wedstrijd die dan een mooie plek zal krijgen in de lijst van memorabele Europa Cup-wedstrijden van FC Utrecht.
We blikken terug op drie legendarische duels met Willy Carbo, Ernst Happel en papa Van Ginkel.
De eerste: Arges Pitesti (UEFA Cup, 1980)
Dat FC Arges Pitesti in juni van dit jaar kampioen werd van de derde Roemeense divisie weet waarschijnlijk niemand. De gloriejaren van de club liggen dan ook in een ver, ver verleden.
In 1979 bijvoorbeeld, toen de club voor de tweede keer kampioen van Roemenië werd. Een jaar later reisde een handjevol Utrechters af naar de stad op het Roemeense platteland, die vooral bekendstond om de hersenspoelactiviteiten die in de plaatselijke politieke gevangenis werden uitgevoerd.
Natuurlijk gingen ze, want het was de eerste wedstrijd van FC Utrecht in het UEFA Cup-toernooi. Later zouden ze kunnen zeggen dat ze erbij waren, bij die bloedeloze 0-0.
En waarschijnlijk ook bij de terugwedstrijd in de oude Galgenwaard, waar FC Utrecht dankzij Ton de Kruijk en Willy Carbo de eerste Europese overwinning mocht vieren (2-0).
De hand van Happel: Hamburger SV (UEFA Cup, 1981)
Een jaar later was Willy Carbo, het Utrechtse schoffie in de spits, ook de gevierde man in de sensationele zege op de Duitse miljoenenploeg HSV. In Hamburg werden de Duitsers, die een jaar eerder de finale van de Europa Cup I verloren, met 1-0 verslagen.
Maar dat was slechts de ouverture voor de krankzinnige return in Arnhem. Omdat de Galgenwaard werd verbouwd, speelden de Utrechters dat seizoen in een noodstadionnetje op de Veemarkt. Voor Europese duels moest worden uitgeweken naar Nieuw Monnikenhuize, de thuishaven van Vitesse.
Zo ontstond de 'Slag om Arnhem', zoals de wedstrijd in de Utrechtse annalen terechtkwam.
De Duitsers beschikten dat jaar over klinkende namen als Horst Hrubesch, Felix Magath, Manfred Kaltz en zelfs Franz Beckenbauer, hoewel de laatste tegen Utrecht niet in actie kwam.
De belangrijkste factor bij HSV was echter trainer Ernst Happel. De enigmatische Oostenrijker, die Oranje in 1978 naar het WK leidde, had zijn ploeg op scherp gezet. Vijf minuten voor rust stond het al 0-3, toen Jan Wouters zijn tweede gele kaart kreeg.
Op dat moment sloeg de vlam in de pan. Supporters daalden af van de tribunes en meldden zich scheldend en tierend langs de rand van het veld. Ze belaagden zelfs de bank van HSV, waar Happel, als enige, stoïcijns op zijn stoel bleef zitten.
Baten deed het niet: FC Utrecht verloor met 3-6 en moest vanwege de rellen ook de eerstvolgende Europese duels buiten het eigen stadion spelen. HSV verloor dat jaar de finale van de UEFA Cup van IFK Göteborg, maar werd wel landskampioen. Een seizoen later won Happels HSV de Europa Cup I.
De wedstrijd van Alex van Ginkel: Hellas Verona (1987)
Van de 15 wedstrijden die Alex van Ginkel speelde voor FC Utrecht, is die van 21 oktober 1987 met afstand de meest memorabele.
Tot de zomer van 1987 was de vader van Marco van Ginkel nog gewoon een verdienstelijke aanvaller bij de amateurs van het Scherpenzeelse Valleivogels.
Toen FC Utrecht bij hem aanklopte, hoefde hij niet lang na te denken. In de eerste ronde van de UEFA Cup tegen Linzer ASK mocht Van Ginkel al een helft invallen. Een ronde later, tegen Hellas Verona, gunde de teruggekeerde trainer Han Berger hem zelfs een basisplaats.
Dat was niet niks. Hellas Verona, de verrassende kampioen van de Serie A in het seizoen 1985/86, met Preben Elkjaer Larsen en Thomas Berthold als blikvangers, behoorde nog altijd tot de top van Italië.
In de eerste wedstrijd in Utrecht sprong Berthold kort voor de rust hoger dan iedereen bij een hoekschop en kopte de Italianen op voorsprong. Een minuut later kreeg Van Ginkel de bal op de rand van de zestien van John van Loen. Met een volley vond hij het Italiaanse doel: 1-1.
Twee weken later lonkte in Verona de verlenging nadat Johan de Kock de Utrechters tien minuten voor tijd op 1-1 had gebracht. Die verlenging kwam er niet. In de 89ste minuut schoot verdediger Herman Verrips op curieuze wijze in eigen doel: 2-1. Utrecht was uitgeschakeld.
