Kagame geen uitzondering: deze Afrikaanse leiders zitten er veel langer
In Rwanda is president Kagame al zeventien jaar aan de macht, en dat zal na de verkiezingen vandaag zeker niet veranderen. Hij is zeker niet de enige Afrikaanse leider die weigert om de macht af te staan of zichzelf in allerlei bochten wringt om grondwettelijk zijn macht te verlengen of uit te breiden.
Het continent kampt met een overschot aan oude leiders, die de weg blokkeren voor een nieuwe generatie. Dit zijn de langstzittende Afrikaanse leiders op dit moment:
Teodoro Obiang Nguema Mbasogo is sinds 1979 president van Equatoriaal-Guinea en dat maakt hem de langstzittende Afrikaanse leider. Hij is al 38 jaar aan de macht en wint elke verkiezing met duizelingwekkende percentages.
Equatoriaal-Guinea is een oliestaatje aan de westkust van Midden-Afrika met zo'n 750.000 inwoners. De olieopbrengsten belanden vooral bij de president en zijn entourage. Zijn zoon, de vicepresident van het land, veroorzaakt met zijn extravagante levensstijl veel diplomatieke problemen. En dat terwijl 60 procent van de bevolking van minder dan 1 dollar per dag leeft en één op de tien kinderen voor het vijfde levensjaar sterft.
De president van Angola staat op nummer twee. José Eduardo Dos Santos, van de MPLA-partij, is ook al 38 jaar aan de macht. Dos Santos trad in 1979 aan, na het overlijden van president Agostinho Neto en vier jaar nadat Angola onafhankelijk was geworden van Portugal.
Toen hij aan de macht kwam, woedde er nog jarenlang een burgeroorlog. In 2002 kwam daar een einde aan en kon Dos Santos hervormingen doorvoeren. Hij is niet vies van een autoritaire regeerstijl en critici beschuldigen hem van mismanagement van de olierijkdommen.
In 2012 werd hij met grote meerderheid herkozen voor vijf jaar. De 74-jarige president zegt in 2018 te zullen opstappen. In augustus van dit jaar zijn er verkiezingen. Maar Dos Santos zal wel voorzitter van de MPLA blijven, de grootste partij van Angola, die de verkiezingen zeer waarschijnlijk zal winnen.
Robert Mugabe is misschien wel de meest notoire Afrikaanse leider die het pluche al jarenlang warm houdt. De 93-jarige president van Zimbabwe is al sinds 1980 aan de macht. Na jaren van economisch wanbestuur balanceert het land op de rand van de afgrond. Zimbabwe is afgegleden van de graanschuur van Afrika naar een land aan de bedelstaf.
Volgend jaar zijn er weer presidentsverkiezingen en de hoogbejaarde president heeft zich opnieuw verkiesbaar gesteld. Zimbabwe zal waarschijnlijk pas na zijn overlijden van hem af zijn. Maar sommigen verwachten dat zijn vrouw Grace het stokje dan overneemt. Dan is er weer een Mugabe aan de macht.
In Kameroen is Paul Biya al 35 jaar aan de macht. In 1982 stapte president Ahidjo na gezondheidsproblemen onverwacht op, Paul Biya was destijds interim-president en volgde hem op. Na zijn installatie bleek ook Biya een machtswellusteling.
Zo stemde in 2008 het parlement in met een grondwetswijziging waardoor de 84-jarige president in aanmerking kwam voor een zesde termijn als president. In 2011 werd hij opnieuw herkozen. Bij die verkiezingen kreeg hij bijna 80 procent van de stemmen. Tegenkandidaten klaagden over fraude.
Maar er is bijna geen internationale druk op zijn regime, omdat de conservatieve Biya als pro-westers geldt. Onder Biya is de situatie in Kameroen redelijk stabiel.
De 71-jarige Museveni regeert Uganda al dertig jaar. Hij kwam aan de macht na de dictators Amin en Obote en slaagde erin de politieke rust in het land terug te brengen. Onder leiding van Museveni is het Uganda ook in economisch opzicht voor de wind gegaan.
In zijn inauguratiespeech in 1986 zei Museveni nog het volgende: "De problemen van Afrika, en die van Uganda in het bijzonder, worden veroorzaakt door leiders die te lang willen blijven zitten."
En die verleiding lijkt ook Museveni, na ruim dertig jaar presidentschap, niet te kunnen weerstaan.
