Frietkot is voortaan Belgisch nationaal erfgoed
Frieten, het liefst in een puntzak, zijn voortaan Belgisch nationaal erfgoed. Na de Vlamingen hebben ook de Walen, de Duitstalige gemeenschap en de federale overheid met die status ingestemd. Het is volgens de Vlaamse minister Joke Schauvliege meer dan een symbolische uitspraak. "We geven onszelf de opdracht om de frietcultuur in stand te houden."
De toekenning van het predicaat werd door de Belgen gevierd met een frietreceptie bij het Atomium. De weg ligt nu open om bij de Unesco de status van werelderfgoed aan te vragen. Die erkenning kan volgens de frietondernemers goed zijn voor meer omzet.
Kermis
In België zijn ongeveer vijfduizend frietkotten, die de laatste jaren steeds meer bescherming krijgen. De traditie gaat terug naar de kermissen in de negentiende eeuw. De frietkraam, zoals het toen nog werd genoemd, stond meestal op de kermis. Vanaf 1880 kwamen de eerste vaste koten waar de speciale Belgische frieten konden worden gegeten, vooral op de vele pleinen die het land rijk is en in de buurt van stations.
Sinds een aantal jaar zijn trouwens steeds meer frietkramen in handen van Aziaten. In 2012 werd het woord 'frietchinees' zelfs verkozen tot Vlaams woord van het jaar.
Olie
De afgelopen weken lag het Vlaamse frietje onder vuur van de Europese Unie. De friet in Vlaanderen wordt namelijk op een bijzondere wijze gemaakt. De aardappels worden meteen in de olie gebakken, terwijl de EU liever heeft dat de aardappels eerst worden gekookt (geblancheerd) en daarna gebakken. Op die manier zou er minder van de kankerverwekkende stof acrylamide in de friet terecht komen.
Maar tot genoegen van de Vlamingen zet de EU niet door en geeft Brussel slechts een aanbeveling om de frieten anders klaar te maken. Bij de frietreceptie werd dat gevierd als een grote overwinning, want niemand moet het in z'n hoofd halen om aan het recept van de Belgische friet te komen.