Het is een vergadering die al meer dan 40 jaar duurt: het gesprek tussen Grieks en Turks Cyprus. Want sinds Turkije in 1974 met geweld een deel van het eiland innam, is het opgedeeld in tweeën. En al die tijd is er nog geen oplossing gevonden om weer één te worden.
Veel Cyprioten hopen daarom dat de VN (die houdt een oogje in het zeil op het eiland) de druk wat kan opvoeren. De VN laat namelijk doorschemeren dat het geduld opraakt en zegt nu nadrukkelijk dat het land tot een oplossing moet komen. De leiders van het land zijn bij elkaar in Zwitserland om daarover te praten.
Nicosia, de hoofdstad van het land, is nog de enige ter wereld die is opgedeeld in twee stukken. In de video hieronder leggen we uit hoe het zover is gekomen.
Hoe is het om te leven op een eiland dat uit twee delen bestaat? We spraken erover met drie jonge Cyprioten die niet kunnen wachten tot hun eiland weer één wordt.
Dogukan Mouezzinler, een Turks-Cyprioot van 33, legt uit hoe die gemeenschap lijdt onder de verdeling. "Door onderlinge afspraken kunnen we hier niets exporteren. We zijn afhankelijk van onze eigen markt, omdat het Turks-Cypriotische deel van het eiland niet wordt gezien als officiële staat."
"Stel je dus voor: je maakt yoghurt in het noordelijke, Turks-Cypriotische deel van ons eiland. Dan heb je maar een afzetmarkt van pak hem beet 300.000 mensen. Maar als we een oplossing vinden die tot eenheid leidt, groeit die markt alleen al op het eiland tot 1.000.000."
"Daarnaast zijn we haast afgesloten van de rest van de wereld. Als je hier een goed idee hebt om een bedrijf te starten, kun je geen lening krijgen van een bank. Als we weer één Cyprus zouden worden, hoor je automatisch ook bij de EU en wordt de wereld gewoon een stuk groter."
Andromachi Sophocleous (28) is een Cypriotische uit het Griekse deel van het eiland: "Ik was 15 toen in 2003 de checkpoints openden. Mensen konden elkaar voor het eerst in 25 jaar ontmoeten en echt in het gezicht kijken. Voor die tijd had je alleen over 'die kant' gehoord."
"Ik zat op de eerste school waar ook Turks-Cyprioten op mochten zitten, leerde ze kennen en kwam zo dagelijks in contact met 'die andere kant'. Vandaar dat ik nu heel erg de verbinding zoek tussen het Griekse zuiden en Turkse noorden. Maar liever praat ik niet over twee delen, maar over Cyprus."
Er is ook een groep die de urgentie van deze onderhandelingen niet voelt.
Niet iedereen staat te springen om eenheid, zegt ze. "Er is een grote groep die vasthoudt aan de negatieve verhalen die aan hen zijn verteld en die lang in stand zijn gehouden door schoolsystemen in beide delen. Die mensen worden daar fanatieker in, omdat je niet gemakkelijk met de ander in gesprek kan gaan."
"Er is ook een groep, bijvoorbeeld van mijn leeftijd, die het allemaal niet zo veel boeit wat zich aan de andere kant van de checkpoints afspeelt. Die vinden het wel best zo en voelen de urgentie niet van deze onderhandelingen."
Volgens Natalie Hami, een journaliste uit Cyprus (32), gaat het, net als Dogukan al zei, niet alleen over het menselijke contact. "Het is moeilijk om voor te stellen wat eenheid zou opleveren in het grotere plaatje. Als Cyprus een stabieler land zou worden, zonder verdeling, zou dat economisch veel opleveren."
We kunnen een signaal afgeven dat Cyprus stabiel is.
"Neem het noorden, dat deel is voor handel vooral afhankelijk van Turkije. Als Turks- en Grieks-Cyprus de handen weer ineen zou slaan, boor je nieuwe markten aan en geef je het signaal af dat Cyprus stabiel is. Dat kun je van andere landen in de regio niet echt zeggen."
"De mensen die het hebben over checkpoints, hebben het vooral over het ongemak dat komt kijken bij de tweedeling op het eiland. Maar als je het in een breder plaatje bekijkt, heeft het nog veel grotere nadelen. Om dat bij iedereen helder te krijgen, is een flinke opgave."