Confederations Cup: smakelijk toetje, maar laat de kers maar aan een ander
Een niet te versmaden toetje of toch net een gerechtje te veel? Zelfs voor de doorgewinterde voetballiefhebber is dat waarschijnlijk geen uitgemaakte zaak na een lang seizoen vol competitievoetbal, Champions League-wedstrijden en interlands. De FIFA is er wel heel duidelijk over: de Confederations Cup is na het WK het belangrijkste voetbaltoernooi ter wereld.
Daar kwam de wereldvoetbalbond overigens pas achter nadat Saudi-Arabië in de zomers van 1992 en 1995 het Koning Fahd-toernooi had georganiseerd.
De eerste editie kende slechts vier deelnemers, allemaal continentale kampioenen: Argentinië (Zuid-Amerika), Verenigde Staten (Noord- en Centraal-Amerika), Ivoorkust (Afrika) en het gastland, dat de Aziatische titel in handen had. Na twee halve finales won Argentinië het toernooi door in Riyad in de eindstrijd Saudi-Arabië met 3-1 te kloppen.
In 1995 kreeg ook Europees kampioen Denemarken een uitnodiging, was Japan van de partij als kampioen van Azië en mocht Saudi-Arabië als organisator natuurlijk eveneens een balletje meetrappen. Dat bracht het totaal op zes deelnemende landen.
Twee jaar later nam de FIFA het heft in handen. Nog altijd was de oliestaat de plaats van handeling, maar de Koning Fahd Cup maakte plaats voor de Confederations Cup. Deze keer met acht deelnemende landen: de kampioenen van de zes continentale bonden plus wereldkampioen Brazilië en de Verenigde Arabische Emiraten, omdat Saudi-Arabië de Aziatische titel heroverd had.
Europa werd die keer vertegenwoordigd door Tsjechië, de verliezend finalist van het EK van 1996. Duitsland had namelijk bedankt voor de eer. Dat maakte de Europees kampioen twee jaar later goed in Mexico, toen het toernooi voor het eerst elders gespeeld werd.
Weer twee jaar daarna kreeg de Confederations Cup de status van generale repetitie voor het komende WK: de organisator werd het land waar een jaar later ook het mondiale titeltoernooi zou plaatsvinden. In 2001 beten Japan en Zuid-Korea derhalve de spits af.
Het evenement van 2003 in Frankrijk fietste er nog als vreemde eend in de bijt tussendoor, maar vanaf 2005 werd er niet meer aan de nieuwe opzet getornd en ging de frequentie van eens in de twee jaar naar eens in de vier jaar.
Die Franse versie werd overigens overschaduwd door de dood van de Kameroener Marc-Vivien Foé. De 28-jarige middenvelder - speler van Olympique Marseille maar dat seizoen verhuurd aan Manchester City - werd in de halve finale tegen Colombia in de 72ste minuut getroffen door een acute hartstilstand.
Met de beide Koning Fahd Cup-varianten meegerekend is de Confederations Cup inmiddels aan zijn tiende editie toe. Het is de vraag of de 'grote landen' in Rusland voluit zullen gaan. Want het toernooi mag dan voor het gastland een mooie opwarmer voor het komende WK vormen, de uiteindelijke winnaar heeft nog nooit het jaar erop ook de wereldtitel weten te veroveren.
Zou het dus bijgelovigheid zijn dat Joachim Löw, de bondscoach van wereldkampioen Duitsland, met een veredelde B-selectie naar Rusland is afgereisd? Tegen een smakelijk toetje blijft het moeilijk 'nee' zeggen, maar laat de kers nu maar aan een ander, zal hij wellicht gedacht hebben...
Overzicht Confederations Cup
Jaar - Gastland | Finale | Brons |
1992: Saudi-Arabië | Argentinië-Saudi-Arabië 3-1 | Verenigde Staten |
1995: Saudi-Arabië | Denemarken-Argentinië 2-0 | Mexico |
1997: Saudi-Arabië | Brazilië-Australië 6-0 | Tsjechië |
1999: Mexico | Mexico-Brazilië 4-3 | Verenigde Staten |
2001: Japan/Zuid-Korea | Frankrijk-Japan 1-0 | Australië |
2003: Frankrijk | Frankrijk-Kameroen 1-0 | Turkije |
2005: Duitsland | Brazilië-Argentinië 4-1 | Duitsland |
2009: Zuid-Afrika | Brazilië-Verenigde Staten 3-2 | Spanje |
2013: Brazilië | Brazilië-Spanje 3-0 | Italië |