Vluchtelingen uit Aleppo zijn nu gids in het Tropenmuseum

• 

  Michael de Smit

  Verslaggever

Dit zijn de sleutels van een appartement in Aleppo, van een gevluchte Syriër in Nederland.

Hij kan ze niet meer gebruiken. Zijn huis is net zoals de rest van de voormalige miljoenenstad zwaar beschadigd.

Twaalf voormalige inwoners van Aleppo leiden nu bezoekers rond in het Tropenmuseum in Amsterdam, langs een tentoonstelling over hun stad.

De groep bestaat grotendeels uit Syriërs die hier anderhalf jaar geleden naartoe kwamen. Hun vluchtverhalen verschillen. Zo heeft student en muzikant Jawdat Jassem (25) de tocht alleen gemaakt via Turkije en de Balkanroute.

De 27-jarige Armen Melkonian is op 'uitnodiging' naar Nederland gekomen. Ons land nodigt per jaar ongeveer 500 vluchtelingen uit omdat hun situatie uitzichtloos is, ze extra gevaar lopen, of ziek of gehandicapt zijn. Armen is christelijk, Armeens én homoseksueel. "Ik kon daar niet blijven. Voor mij was het te gevaarlijk".

Aan de hand van foto's vertellen de vluchtelingen over het Aleppo van voor de oorlog. Het is opvallend hoe snel sommigen Nederlands hebben leren spreken. Slechts af en toe, als ze niet op het Nederlandse woord kunnen komen, floept er een Engels woord uit.

Een maquette die Aleppo laat zien van vóór de verwoestingen blijkt voor zowel de bezoekers als de vluchtelingen als een magneet te werken. Samen kijken ze naar het stratenplan, de moskeeën en de beroemde citadel.

Een confronterend contrast met de foto's van kapotgeschoten en gebombardeerde huizen. "Het is prachtig om mensen te kunnen laten zien dat Aleppo meer dan alleen oorlog is, en wat Aleppo was voor de oorlog", zegt Armen.

De vluchtelingen missen het leven in Aleppo van voor de oorlog. Toch is Armen blij dat hij hier is. "Ik heb hier voor het eerst een 'pride' meegemaakt." Hij wil het liefst zo snel mogelijk zijn leven oppakken. In september hoopt hij met een opleiding aan de Hotelschool in Den Haag te beginnen.

Voor Jawdat is het een ander verhaal. Hij studeerde filosofie in Aleppo en houdt ervan om op zijn bouzouki te spelen. "Ik mis mijn familie, mijn universiteit, mijn collega's, de muziek daar, het eten." Hij wil na de oorlog het liefst zo snel mogelijk terug. "Ik ben er geboren, het is mijn thuis."