In Paramaribo zijn er deze week opmerkelijk veel grote protesten. Veel Surinamers zijn boos op de regering Bouterse, omdat de prijzen in het land maar blijven stijgen en er sprake is van corruptie en vriendjespolitiek. Maar wat opvalt, is dat er tussen al die demonstranten relatief weinig jongeren rondlopen.
"Met name bij de laatste twee demonstraties, die door de vakbonden werden georganiseerd, waren minder jongeren", vertelt correspondent Harmen Boerboom. "Bij de protesten van maandag en dinsdag waren wel wat meer jongeren, maar nog steeds relatief weinig. Terwijl veel scholen dicht zijn, omdat de leraren staken."
"Jongeren hebben nog niet echt de durf om tegen het beleid te protesteren. Ze denken dat ze uitgelachen worden, omdat het hier meer iets is voor ouderen", vertelt de 28-jarige leraar Ricky, die vandaag wel met de demonstratie meeloopt. "En de jongeren hebben nog geen vaste lasten, dus ze moeten nog echt beseffen wat er afspeelt in het land."
De afgelopen jaren hebben de Surinamers te maken gehad met hoge inflatie, waardoor alles veel duurder is geworden. Twee weken geleden kwam daar nog eens een grote verhoging van de benzineprijs bovenop.
Die verhoging moet de regering doorvoeren, omdat ze klem zit. De schatkist is leeg, maar het Internationaal Monetair Fonds geeft het land alleen een lening als de brandstofprijzen - die nu nog flink worden gesubsidieerd - omhooggaan.
"Het land staat er op dit moment slecht voor", vertelt Boerboom. "Er zijn weinig banen en er wordt weinig geïnvesteerd vanuit het buitenland. Over een anti-corruptiewet en investeringswet wordt eindeloos gepraat in de Assemblee. Partijen zeggen die wel te willen, maar het komt niet van de grond. Daardoor zijn buitenlandse bedrijven terughoudend om te investeren."
De manier waarop er nu geregeerd wordt, kan niet meer.
En hoewel jongeren misschien minder vaste lasten hebben, merken zij ook heus wel dat alles duurder wordt. "Mijn toekomst ziet er niet goed uit. School is voor mij nu al heel zwaar om te betalen", zegt studente Daphne Veldkamp. "Voor mensen die nu op de middelbare school zitten, wordt het nog veel moeilijker. Daarom ben ik hier. Ik wil dat de situatie in het land verbetert. De manier waarop er nu geregeerd wordt, kan niet meer."
"Mijn droom voor de toekomst is een dak boven mijn hoofd", vult Ricky aan. "Maar met het salaris dat je nu verdient als leerkracht, kan je je eigen huis niet bouwen in zo'n moeilijke tijd. Ik protesteer tegen wat niet goed gaat in het land."
De 30-jarige studente Maisha is een van de drijvende krachten achter de protesten. Zij vindt het jammer dat jongeren zich nog niet echt laten zien, maar denkt dat ze vaak teleurgesteld zijn. "Ze zijn huiverig vanwege de beloftes die keer op keer zijn gemaakt", vertelt ze. "Ze denken toch: jij gaat ons paaien met mooie praatjes en op een gegeven moment laat je ons vallen als een baksteen. Ze houden zich een beetje afzijdig en dat begrijp ik heel goed."
Ook Daphne dacht in het begin zo, zij hield zich de eerste dagen van de protesten afzijdig. "Ik had ook zoiets van: ik support ze wel vanuit huis. Maar nu wil ik protesteren, erbij zijn. Ik wil hier staan en participeren in dit verzet. En heb ik iets van: jongeren moeten ook komen, want het is voor henzelf. Wij zijn de toekomst. En wij kunnen ook verandering aanbrengen."
Wat er nu verder gaat gebeuren? "De vakbonden hebben aangekondigd maandag over te stappen op een nieuw actiemodel", vertelt Boerboom. "Maar wat dat precies wordt, is onduidelijk."
Maisha hoopt in ieder geval dat meer jongeren de stap van Daphne nemen. "Ik kan ze een ding adviseren: als ze op de weg van de criminaliteit belanden, is de kans groot dat ze worden opgesloten of doodgeschoten. En als ze de kant van de werkende klasse op willen gaan ziet het er somber uit, want er is geen werk. Dus als ze willen opstaan voor hun eigen toekomst: laat je stem horen."