Cees Bal: 22 jaar en koning van Vlaanderen
Jan Raas, Johan Lammerts en Adrie van der Poel. Het zijn enkele namen van Nederlanders die ooit de Ronde van Vlaanderen wisten te winnen. Renners die ook bij niet-wielerfans een belletje laten rinkelen.
Maar Cees Bal? Zijn Wikipedia-pagina is beknopt; één tekstregel en wat belangrijke uitslagen. Al met al een handvol overwinningen. Maar in dat rijtje staat ook één dikgedrukte uitslag; de Ronde van Vlaanderen. Dat flikte Bal in 1974 en toen was hij pas 22 jaar.
Bal: "Ik ging op twaalf kilometer van de meet weg en ze konden mij niet meer terugpakken." Hij kwam solo over de finish en wist een achtervolgende groep met namen als Eddy Merckx, Walter Planckaert en ploeggenoot Joop Zoetemelk achter zich te houden.
Catalaanse week
De overwinning was zoet voor de Zeeuw, vooral omdat een week daarvoor de eindoverwinning in de Catalaanse Week door zijn neus werd geboord. Voor de laatste etappe had hij vier minuten voorsprong, onder meer op zijn kopman Zoetemelk. Maar in de laatste rit stoof Zoetemelk weg, pakte vijf minuten en won de wedstrijd.
"Natuurlijk was hij de kopman en kwam ik pas net kijken, maar ik vond dat je zoiets niet kon maken." De woede bij Bal zit hoog. Zo hoog zelfs dat hij eenmaal terug in België weigerde om onder hetzelfde dak te slapen als Zoetemelk. Hij reed naar huis, op de fiets...
We zeiden geen woord tegen elkaar. Dat kwam vooral van mijn kant.
Pas op de ochtend van de Ronde keerde hij terug. Vanuit Zeeland reed hij naar de start in Gent, natuurlijk weer op de fiets. Maar de kou was voor Bal nog lang niet uit de lucht. "We hebben niet gesproken."
Samen belandden ze in de kopgroep. "Maar we zeiden geen woord tegen elkaar. Dat kwam vooral van mijn kant."
De kroeg of de fiets?
De vorm en misschien ook wel de boosheid stuwen hem naar de overwinning. Eentje met heel veel aandacht. De schijnwerpers volgen hem overal, tot in de kroeg. "Ik brak mijn enkel in de Amstel Gold Race. Toen kreeg ik de kans om, met gips om mijn enkel, zes weken de wereld te gaan verkennen. Dat heb ik groots opgepakt."
Bal geniet van het leven, maar fietsen schiet er bij in. "Ik ben toen een leven gaan leiden dat niet te combineren valt met topsport. Ik besteedde meer tijd aan uitgaan en leuke dingen doen dan dat ik serieus op de fiets zat."
Bal moest in de vele aandacht ook antwoord geven op die ene vraag: reed hij de wedstrijd van zijn leven wel schoon? Achtervolger en de nummer drie, Walter Godefroot, werd bijvoorbeeld uit de uitslag geschrapt.
"Het was het tijdperk van amfetaminen... Ik heb die trend ook gevolgd en gebruikt. Maar die dag reed ik schoon. Ik ben ook gecontroleerd. Daar zijn renners betrapt, er staan een paar kruisjes. Maar ik was schoon."
De grote overwinningen blijven daarna uit; één etappe in de Ronde van Spanje volgt nog. Maar de Ronde van Vlaanderen blijft het absoluut hoogtepunt op Bals palmares. Winnaar van de Vlaamse hoogmis. En dat op 22-jarige leeftijd.
Nederlandse winnaars Ronde van Vlaanderen
Winnaar | Jaar | |
Wim van Est | 1953 | |
Jo de Roo | 1965 | |
Evert Dolman | 1971 | |
Cees Bal | 1974 | |
Jan Raas | 1979 | |
Hennie Kuijper | 1981 | |
Jan Raas | 1983 | |
Johan Lammerts | 1984 | |
Adrie van der Poel | 1986 |