Van DC tot Down Under: vooral oog voor 'the Dutch Donald Trump'

De overwinning van Donald Trump, de brexit en de populariteit van Geert Wilders. Ingrediënten die maken dat andere landen onze verkiezingen dit keer met grote aandacht volgen.

Blijft het populisme groeien? Krijgt de PVV van Wilders de meeste stemmen? En wat betekent dat voor Frankrijk en Duitsland, waar later dit jaar ook verkiezingen worden gehouden? En wat is er gebeurd met het tolerante Nederland? Dit soort vragen stellen de buitenlandse media die verslag doen van de campagne. Een overzicht met onze correspondenten.

Op pad met Rutte

In de Belgische media krijgen onze verkiezingen de meeste aandacht, voornamelijk in Vlaanderen. Verslaggevers gaan een dagje op pad met premier Rutte en schrijven columns en analyses over de campagne. Daarnaast zijn er veel Nederlanders op radio en televisie, die iets vertellen over de Nederlandse verkiezingsrace.

The Jessiah

Bij veel media in Groot-Brittannië rijst de vraag: als de PVV wint, stapt Nederland dan ook uit de EU? Ofwel: 'Could nexit follow brexit?'. Daarom is er ook in de Britse pers veel aandacht voor onze verkiezingen. Er is verwondering over de verdeeldheid in het land dat ooit wereldwijd bekend stond om zijn tolerantie.

Ook is er aandacht voor andere kandidaten dan Geert Wilders, zoals Jesse Klaver, die in de The Guardian 'The Jessiah' wordt genoemd. Hij wordt genoemd als de kandidaat die misschien het populistische tij kan keren.

Ondenkbaar in Duitsland

De Duitse televisie heeft zelfs een hele thema-avond aan onze verkiezingen gewijd. Of beter gezegd: aan Geert Wilders. In Duitsland vragen mensen zich vooral af hoe het toch kan dat de PVV in Nederland bestaat.

Een eenmanspartij zonder leden. Zoiets is ondenkbaar bij onze oosterburen. In Der Spiegel wordt de vraag gesteld hoe deze populistische partij, in een tolerant en economisch welvarend Nederland, zo groot kon worden.

Radicaler dan Le Pen

Bij de Fransen is de aandacht wat minder. Het land heeft in mei zelf verkiezingen en daar hebben de media op dit moment de handen vol aan. Er zijn wel de nodige artikelen verschenen en die gaan - ook daar - vooral over Geert Wilders. Zoals in Le Figaro.

Frankrijk heeft zijn eigen rechts-populistische kandidaat bij de verkiezingen: Marine Le Pen, de leider van het Front National. Over het algemeen heerst in Frankrijk het idee dat Geert Wilders een stuk radicaler is dan Le Pen.

Blonde provocateur

Na de overwinning van Donald Trump wordt er door Amerikaanse media extra scherp gekeken naar Europa. Speciaal naar Nederland, waar een andere populist grote kans maakt om de meeste stemmen te krijgen. De The New York Times komt met een portret van "de teruggetrokken provocateur, die zijn haar blondeert".

CNN reisde af naar Rotterdam en sprak onder andere met een imam en burgemeester Aboutaleb. Allemaal om te proberen de populariteit van Wilders en de verdeeldheid in Nederland te verklaren.

Dutch Donald

Zelfs Australië kijkt met grote interesse naar onze politieke ontwikkelingen. Dat is uniek. Het heeft ook in dit land te maken met het opkomend populisme. Andere politici dan Geert Wilders krijgen eigenlijk geen aandacht.

In een column in The Australian wordt Wilders "the Dutch Donald Trump" genoemd. Linkse politici maken volgens de columnist overuren om te voorkomen dat de ideeën van Trump in Europa worden overgenomen.