Het verhaal van Martin Kock: ik wil nu dood

Martin Kock is 57 en weet één ding heel zeker: hij wil dood. "Ik wil niet achttien jaar wachten, ik wil nu", zei hij gisteravond in Nieuwsuur tegen D66-leider Alexander Pechtold. Kock wilde weten waarom D66 zijn initiatiefwet voor een waardig levenseinde beperkt tot mensen van 75 jaar en ouder.

Het optreden van Kock doet ook in de verkiezingscampagne de discussie over het vrijwillige levenseinde oplaaien. De christelijke partijen (CDA, ChristenUnie en SGP) zijn faliekant tegen, GroenLinks vindt het lastig en de VVD kan zich vinden in een verlaging van de leeftijdsgrens.

Kock heeft nog niet gereageerd op wat zijn verhaal heeft losgemaakt. Wel sprak hij eerder voor een filmpje van de Coöperatie Laatste Wil, die pleit voor een zelfdodingspil, over zijn doodswens.

"Ik heb een vorm van levensmoeheid. Ik heb het leven eigenlijk nooit leuk gevonden", zegt Kock. "Vertel me: wat is er leuk aan het leven? Het is toch een constant gevecht? Daar heb ik helemaal geen zin meer in."

Hij heeft progressieve reuma en is bang om dement te worden. Nu hij nog wilsbekwaam is, wil hij uit het leven stappen. "Er zijn een heleboel redenen. Het is niet dat ik vandaag denk: goh, laat ik eens een pilletje inslikken en lekker gaan slapen."

Kock heeft de afgelopen jaren veel gesprekken gevoerd met psychiaters, psychologen en andere professionals. Die sessies hebben zijn mening niet veranderd. "Het lukt niet meer. Eigenlijk ben ik van binnen al dood, heb ik tegen een van hen gezegd. Het is alleen nog het lichaam dat beweegt."

Een psychiater stelde vast dat Kock depressief was en schreef hem pillen voor. Daardoor veranderde hij in een zombie. "Dat ben ik nu ook, maar dan zonder die chemische middelen."

Toen hij eind twintig was, deed Kock een eerste zelfmoordpoging. Hij werd gevonden. Woest was hij, dat hij nog leefde. "Ik ben op mijn blote voeten het ziekenhuis uit gelopen, zo boos was ik." De afgelopen jaren heeft hij meer pogingen ondernomen.

Doodswens

Hij wil gewoon op een humane wijze kunnen sterven. "Slapen en nooit meer wakker worden, dat is mijn liefste wens", zegt Kock. "Daar strijd ik nu voor. Alleen ik kan beslissen over mijn eigen leven, mijn eigen lichaam. Niemand anders."

Mocht het wettelijk mogelijk worden, dan wil Kock de eerste zijn die ervan gebruikmaakt. "Maar ik ben bang dat ik dat niet haal."