Selectietraining universiteit: het is een soort doping

Steeds meer studenten doen een stoomcursus om de selectiedagen van de universiteit goed door te komen. Minister Bussemaker, universiteiten en studentenorganisaties maken zich zorgen over deze ontwikkeling. Zo'n cursus kan honderden euro's kosten en dat kan niet iedereen betalen. Daardoor neemt de ongelijkheid in het onderwijs toe, denken de critici.

Maar hoe kijken de studenten er zelf tegenaan? Zes (aankomende) studenten vertellen over hun ervaring met de cursussen.

Annelotte

Annelotte studeert nu geneeskunde in Utrecht. Voordat ze werd toegelaten, deed ze al twee keer mee aan de selectie. Beide keren vergeefs. Voor de derde en laatste kans besloot ze een cursus te doen. "Ik had er echt alles voor over om geneeskunde te studeren. De cursus is wel duur, maar alle kleine beetjes helpen."

De training heeft haar vooral geholpen bij het leren van de stof voor de kennistoets. "We moesten dingen leren uit een heel moeilijk medisch boek, ook nog in het Engels. Ik snapte daar helemaal niets van, maar in de cursus werd het heel helder uitgelegd."

Zarina

Ook Zarina moest de stof voor de selectietoets voorbereiden, tegelijk met haar eindexamen. "Ik had het eigenlijk te druk om de kennistoets te leren." Ze zag de cursus als een manier om in korte tijd veel op te slaan.

Zarina was vooral blij met de ouderejaars geneeskundestudenten die bij de training waren. "Daar kon ik veel vragen aan stellen. Zij hadden allemaal de selectie gedaan en vertelden me wat ik kon verwachten." Zarina werd toegelaten; ze studeert nu geneeskunde in Groningen.

Illias

Illias is eerstejaars geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar deed hij een cursus om zich voor te bereiden op de selectie. Die betaalde hij van zijn baantje. "Je wil gewoon een streepje voor hebben op de rest. Ik zie het als een soort doping", zegt Ilias.

Hij deed mee aan de cursus omdat de selectie zo streng is. Je hebt een beperkt aantal kansen en er meldden zich minstens twee keer zoveel studenten aan voor geneeskunde als er plaatsen zijn. "Met zoveel concurrentie moet je wel wat extra's doen."

Bij de training waren acteurs, zodat Illias kon oefenen met het contact met 'patiënten'. En zij oefenden ook het motivatiegesprek met hem. "Dat was heel nuttig. Dit soort dingen kun je nooit in je eentje doen. En zij weten precies waarop je beoordeeld wordt."

Jeske

De droom van de 17-jarige vwo-scholier Jeske is om arts te worden. Ze meldde zich aan in Utrecht voor geneeskunde. Daar moet je een kennistoets maken op de selectiedag. "Die toets telt heel zwaar mee. Als je die verpest, ben je eigenlijk meteen weg. Daardoor ging ik twijfelen."

Maar een cursus is ook duur. Daarom twijfelt Jeske nog. "Als ik straks de toetsstof opgestuurd krijg en ik er niets van snap, meld ik me aan. Ik wil wel echt toegelaten worden."

Naomi

"Ik was heel onzeker, de cursus gaf me vooral meer zelfvertrouwen", vertelt Naomi. Zij had moeite met de Engelse stof in de kennistoets. Vanuit de cursus kregen ze een Nederlandse samenvatting mee, die haar enorm heeft geholpen.

"Je vergeeft het jezelf nooit als je net nummer 305 bent, terwijl er 304 worden toegelaten. Je wilt echt zoveel mogelijk doen", zegt Naomi. Nu studeert ze al twee jaar geneeskunde in Utrecht.

Alina

Niet voor iedereen is er succes. Alina deed twee keer mee aan de selectie en werd niet toegelaten. Beide keren deed ze een training om zich beter voorbereid te voelen. "Dat was dus wel weggegooid geld. Zo 300 euro door het putje."

Toch overweegt ze ook bij een derde ronde een training, want het hielp haar om de stof voor de toets beter te begrijpen. "Maar een training is dus geen garantie voor toelating tot geneeskunde, dat blijkt weer."