'Aardbeving-slachtoffers willen niet per se geld, ze willen erkenning'

"Het gaat mij niet om een schadevergoeding. Ik wil weten of mijn sentiment klopt", zegt Cuno Koopstra. Hij is een van de ruim 150 Groningers die een claim indienden tegen de staat en de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) vanwege de schade die werd veroorzaakt door de aardbevingen.

Vanochtend om 09.00 uur dient de zaak en bepaalt de rechter of de NAM en de Nederlandse staat aansprakelijk zijn voor de schade.

De schade die de bevingen toebrachten aan zijn huis in Den Andel heeft diepe sporen nagelaten. "Er zit een enorme scheur in de vloer. Het team dat langskwam om de schade op te nemen zei dat het zou instorten als er nog een beving zou komen. Toen zat ik ineens met een zwaar beschadigd huis dat ik niet kon verkopen."

Uit het moeras

Een zware periode brak aan voor Koopstra. "Je raakt in de stress en dat bepaalt je leven, terwijl je heel andere dingen wilt doen. Je wilt werken, aandacht besteden aan je kinderen en de liefde. Dingen waar andere mensen ook mee bezig zijn. Dat gaat niet en dat is gigantisch frustrerend."

Een diagnose werd nooit gesteld en Koopstra heeft zich niet laten behandelen. "Elke dag ben je bezig om jezelf uit het moeras te trekken. Dat ondermijnt je levensplezier, daarvoor hoef je geen diagnose te stellen. Je eet te veel, je bloeddruk stijgt, je grijpt sneller naar de fles. Ik heb het allemaal ondervonden."

Koopstra heeft dan ook lang uitgekeken naar deze dag. "Het heeft zo lang geduurd voordat er stappen konden worden gezet. De NAM is bang voor een sneeuwbaleffect en hoge kosten, maar ik verlang naar de dag dat ik niet meer aan mijn problemen hoef te denken."

Advocaat Pieter Huitema ziet het gevoel van Koopstra ook bij andere cliënten. Hij vertegenwoordigt 127 van de gedupeerden. "Ze hoeven er niet rijk van te worden. Ze willen erkenning."

De hoogte van een eventuele schadevergoeding wordt dan ook in een later stadium vastgesteld, zegt Huitema. "Het gaat ons erom dat de NAM of de staat aansprakelijk wordt gesteld voor deze ellende. In latere procedures kunnen deskundigen dan een bedrag berekenen."

Huitema ziet de zaak met vertrouwen tegemoet. "Het gaat hier om aantasting van het woongenot en jarenlange ellende. Dat geeft recht op vergoeding. De NAM komt constant met het verweer dat er een ziektebeeld moet zijn dat met een diagnose is vastgesteld door artsen, maar er zijn genoeg andere zaken geweest waaruit blijkt dat je flink aangetast kunt zijn zonder dat er een diagnose is gesteld."