Een homerun voor José: verder dan ooit

José Fernández was geen doorsnee honkballer. Zoveel werd duidelijk de dag na het tragische bootongeluk, waarbij de pas 24-jarige pitcher van Miami Marlins zondag om het leven kwam.

Tranen vloeiden rijkelijk over de wangen van vele volwassen mannen in Marlins Park, waar vannacht voor het eerst sinds de dood van de jonge Cubaan weer gehonkbald moest worden. Op de avond waarop Fernández zelf oog in oog had moeten staan met de Mets, maakten zijn ploeggenoten er een prachtig eerbetoon van. Een eerbetoon dat paste bij de werper met het bijzondere levensverhaal.

Fernández was niet alleen een uitzonderlijk getalenteerde pitcher, met een innemende persoonlijkheid en een buitengewone liefde voor het spelletje; hij was het levende bewijs dat de 'American dream' soms werkelijkheid kan worden.

Als tiener probeerde Fernández meerdere keren zijn geboorteland Cuba te ontvluchten. Hij groeide er op in armoede, verdiende wat geld met het verkopen van tomaten en bij gebrek aan een bal speelde hij dagelijks met een stok en een paar stenen. De eerste drie pogingen om de Verenigde Staten te bereiken mislukten, waardoor Fernández op jonge leeftijd kennismaakte met de kille Cubaanse gevangenis.

Een vierde vluchtpoging slaagde wel. Al was het een van de meest traumatische ervaringen van zijn leven. Tijdens de tocht met een klein bootje sprong de nog maar 15-jarige Fernández het water in om een overboord geslagen passagier te redden. Eenmaal aangekomen bij het slachtoffer ontdekte hij dat het ging om zijn eigen moeder. Hij wist haar uit het water te tillen en kwam veilig aan op Amerikaanse bodem.

Fernández had het moeilijk, de eerste maanden in de VS. Hij sprak de taal niet, kwam in een hele nieuwe wereld terecht en miste zijn oma, die was achtergebleven op Cuba. Hij noemde deze periode zwaarder dan zijn tijd in de gevangenis. Maar vanaf op het moment dat de jonge Cubaan op het honkbalveld mocht laten zien wat hij in huis had, vond hij zijn draai. Dankzij zijn spijkerharde worpen was hij binnen korte tijd gewild bij zowel de meisjes als de Major League-clubs.

Hij werd in de eerste ronde gedraft door Miami Marlins, waar hij al op 20-jarige leeftijd zijn debuut mocht maken. Buitengewoon jong voor een pitcher in de MLB. Op de dag dat Fernández, aan het einde van zijn eerste seizoen, gekozen werd tot 'Rookie of the Year', werd zijn 'American dream' compleet. Dankzij de eigenaar van de Marlins (en uiteraard ten overstaan van meerdere camera's) kon oma na zes jaar definitief vanuit Cuba naar de VS komen. Heel Amerika huilde mee tijdens het emotionele weerzien.

Dit seizoen kon Fernández voor het eerst echt genieten van zijn succes. Na een zware blessure aan zijn elleboog was hij weer een van de beste pitchers in de Major League. De afgelopen week gooide Fernández, zoals hij zelf achteraf zei, misschien wel de beste wedstrijd van zijn carrière.

En ook buiten het veld ging het hem voor de wind. Op Instagram postte hij vijf dagen voor zijn dood een foto van zijn zwangere vriendin met de tekst: ik ben zo blij dat je in mijn leven bent gekomen, en klaar voor waar deze reis ons verder heen gaat brengen.

Fernández was een speler waarvoor fans naar het stadion kwamen en waar iedereen, medespeler én tegenstander, graag mee op het veld stond. Hoe geliefd hij in de honkbalwereld was, bleek vannacht op 'José Day'.

Met als hoogtepunt de eerste slagbeurt van zijn zwaar gehavende ploeg. Tweede honkman Dee Gordon sloeg z'n eerste homerun van het seizoen en werd op weg naar de thuisplaat overmand door emoties. Huilend werd hij opgevangen door zijn ploeggenoten. Op zijn hoofd de helm van José Fernández, die er bij de Marlins voor altijd een beetje bij zal zijn.

"Ik heb de bal nog nooit zo ver geslagen, zelfs niet in de training", zei Gordon. "Ik heb geen kinderen, dus dit was het mooiste moment van mijn leven: een homerun slaan voor José."