'Ze hadden die paal echt weg moeten halen'

"De eerste drie kunnen nog wel om dat paaltje heen, die zien hem nog wel. Maar de vierde ziet hem niet meer." Bram Tankink zat vlak achter zijn kopman Steven Kruijswijk toen het mis ging in de finale. Paaltje. Valpartij. Sleutelbeenbreuk. Einde Vuelta.

"Ik zat bij Steven. Het is mijn taak om bij hem te blijven in de finale. We zaten goed geplaatst, het ging iets bergop. En het ging echt heel hard", weet Tankink nog. In de laatste drie kilometer wilde Kruijswijk nog verder naar voren. "Hij wilde renners links passeren en daar staat in een keer een paaltje op de weg."

Kruijswijk, die door een zware valpartij in de Giro de eindzege verspeelde, kon geen kant op. "Het paaltje was ook nog eens zwart, net als het asfalt. Dus niet te zien en hij klapt daar op."

"Ja, ik zag gelijk dat het mis was", vervolgt Tankink. "Vaak staat een renner meteen weer op, maar hij bleef toch even liggen." Nadat de meeste Lotto-Jumborenners van de schrik bekomen waren, volgde de woede. "Dit soort straatmeubilair zie je als renner niet aankomen. Dat moet afgeschermd worden, of er moet iemand bijstaan met een fluitje. Ze hadden die paal ook gewoon weg kunnen halen, dat had echt gemoeten."

Ook bij de rest van het peloton was er woede en verontwaardiging, zo leert een rondgang op Twitter.

'Excuses? Wat hebben we daaraan?'

De Vuelta bood gisteravond zijn excuses aan. Ploegleider Jan Boven kreeg bovendien een telefoontje. "Excuses?", reageert Tankink, "wat hebben we daaraan? Het is heel zwaar balen dat de Vuelta op deze manier moet eindigen voor onze kopman."