Nachtje sjouwen met baby, 'want vluchtelingen doen dat ook'

Ongeveer 2800 mensen liepen vannacht 40 kilometer van Rotterdam naar Den Haag of van Nijmegen naar Arnhem. Alles om geld in te zamelen voor vluchtelingen. Hoe hebben de lopers de tocht ervaren?

De organisatie heeft het idee dat de Arnhemse route veel zwaarder is dan die tussen Rotterdam en Den Haag.

"Ik was net bij het tweede rustpunt en daar zag ik al allerlei mensen hun schoenen uittrekken en een meisje huilen. Zij zat er echt helemaal doorheen", vertelt Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling. "Mensen komen daar strompelend binnen. En na dat rustpunt wordt het pas echt ingewikkeld, want dan loopt het een beetje omhoog. Ik vraag me af hoe en of die mensen de finish gaan halen."

Presentator Art Rooijakkers loopt ook de tocht in Gelderland. Het valt 'm niet mee. "Ik wist niet dat Arnhem bovenop de Mont Blanc lag."

Maar ook op de route tussen Rotterdam en Den Haag lijkt er sprake van een slijtageslag. Frank van Moorsel schonk vannacht in het clubhuis van voetbalvereniging SV Wippolder koffie en thee. "Het is nu een behoorlijk slagveld. Mensen komen steeds vermoeider binnen en bij de ehbo is het behoorlijk druk. Iedereen snakt echt naar een kopje koffie of thee."

Het viel organisator Ceelen op dat er zo'n bijzondere mix aan mensen meeliep. "Er zijn politieke partijen die teams gevormd hebben, organisaties als Amnesty en Vluchtelingenwerk, maar ik zag ook een Afghaans meisje dat behoorlijk gesluierd was. Ze zat alleen aan tafel met een zware hangtas. Ik vroeg haar waarom ze meedeed. Ze keek me aan en zei: kun je dat niet zien? Ze kwam uit Afghanistan en het voelde voor haar als plicht mee te doen, ook al deed ze aan de ramadan. Ze zag er niet heel goed geoefend uit. Benieuwd hoe het met haar gaat."

Statement

Anouk besloot de tocht samen met haar 22 maanden oude dochter te maken. De kleine heeft dertig kilometer lang geslapen en werd vanochtend "een beetje mopperig wakker".

"Vluchtelingen vluchten ook met kind", zegt Anouk. "Dat is niet zomaar een keuze, dat doe je omdat je wel moet. Zie het dus een beetje als een statement."

Abderrazzak zit op dit moment middenin de ramadan. Toch wilde hij per se de 40 kilometer afleggen tussen Rotterdam en Den Haag. "Ik heb zelf gekookt met vluchtelingen. Het viel me op hoe niet-bijzonder die verhalen waren. Het zijn mensen zoals jij en ik: studenten, ondernemers, vaders en broers die van de een op andere dag moeten vluchten voor terreur en geweld. Dat greep me aan."

Toen zijn zus lucht kreeg van zijn wandelambities, wilde ook zij aansluiten. Een probleem: ze zit in een rolstoel, die het niet langer dan 30 kilometer volhoudt. Zij besloot daarom na tien kilometer in te haken. "Ze heeft gezellig meegerold. De laatste tien kilometer moest ik haar assisteren. Bij de heuveltjes op kreeg ze een zetje in de rug."

Ondanks dat Abderrazzak in zijn vastentijd zit, voltooide hij de tocht binnen zeven uur. Hij voelt zich nog behoorlijk fris. "De solidariteit spat er hier vanaf. Ik heb bij de finish hier en daar wat mensen omhelsd. Hartverwarmend."

Helena van 15 loopt voor de derde keer mee. Dat doet ze samen met haar klasgenootjes van het Hyperion Lyceum. En het gaat lekker, zegt ze zelf. Acht weken geleden begon ze al met trainen, dus wat betreft het aantal te lopen kilometers valt het mee. Net als het vechten tegen de slaap: dat ging haar de voorgaande edities een stuk minder af. "Ik heb nog niet eens een dipje gehad."

Los van de gedachte aan de vluchtelingen, doet ze ook mee voor de mooie ervaring. Lopen in de nacht vindt ze namelijk prachtig. "Het is helemaal donker. Rond een uur of vier liepen we op het platteland, met allemaal felverlichte kassen. Kort daarna werd het licht en zie je de wereld wakker worden. Heel bijzonder."

Bij de finish wachten vader en zusje haar op. Dan een uur in de auto, terug naar Amsterdam. "Ik ga gelijk in bad en daarna slapen."

Voor Jasmine is het "geen makkie". Slecht één keer heeft ze getraind voor de loop, en dat voelt ze. Maar ondanks het afzien geniet ze van de "leuke dingen" die op haar pad komen. "Zoals een platgereden kikker en de schaapjes die sliepen." Daarnaast is het voor haar ook een stukje bezinning. "Dat je hier loopt en een lange afstand moet afleggen, dat maakt wel wat los. Vluchtelingen doen dit ook, maar dan voor oorlog en met bagage en kinderen."

Morgen moet ze gewoon weer aan het werk. Een kantoorbaan. "We gaan het merken. Een paracetamol en door."