Hoe is het eigenlijk #inMolenbeek? Na de aanslagen in Parijs en Brussel was de Brusselse deelgemeente wereldnieuws als 'broeinest voor jihadisme'. De rust is weer een beetje terug, maar hoe gaat het nu met de bewoners? Onze verslaggever Mustafa Marghadi woont een maand lang in Molenbeek om antwoord te krijgen op die vraag.
Werkloosheid is een groot probleem in Molenbeek. Een derde van de bevolking heeft geen werk en bij jongeren is dat zelfs 42 procent. Volgens professionals in de wijk is het de oorzaak van veel ellende. Hoe krijg je jonge mensen aan het werk en hou je ze uit de problemen? En hoe makkelijk gaat dat met een 'Molenbeek-reputatie'?
Mustafa sprak Yousef van 26. Hij is chef Techniek bij het nieuwe museum voor moderne kunst in de wijk, MIMA. Hij verzorgt het transport en regelt dingen met loodgieters en schilders.
Dat hij werk heeft, is om veel redenen bijzonder. "Ik ben vroegtijdig gestopt met school. Mijn leraren begeleidden me niet goed. Ik wilde geld verdienen en levenservaring op doen." Dus net als een kwart van de jonge Molenbekers liet hij school varen en ging aan het werk.
Weg bokscarrière
Yousef had ook nog eens het geluk dat hij weergaloos kon thaiboksen. "Ik stond in de halve finale van het Europees Jeugdkampioenschap." Maar hij was lasser op een bouwplaats. Een ongeluk. Een kapotte hand. Weg sportcarrière. Daarnaast kon hij twee jaar lang niet werken.
"Hij is een aardige jongen. Met een sterke persoonlijkheid", zegt Daoud. Hij is Yousef’s jobcoach bij het werkbegeleidingsproject Art2work. "Hij heeft het niet altijd makkelijk gehad in het leven. Maar nu gaat het goed met hem."
Als je Daoud of Yousef of Mustafa heet en je komt uit Molenbeek...
Daoud weet uit ervaring dat je het als jongere in Molenbeek moeilijk kunt hebben. Hij groeide er zelf op. "Zonder diploma, zonder werk en toch aan je geld moeten komen. Dat kan inderdaad gevaarlijk zijn." En de gebeurtenissen van de afgelopen tijd helpen ook niet. "Als je Daoud of Yousef of Mustafa heet en je komt uit Molenbeek, dan heb je direct een etiket op je voorhoofd."
Maar Daoud gaat niet op zoek naar de mensen zonder hoop. De jongeren die gemotiveerd zijn komen juist naar hem. Voor zulke mensen kan hij wat betekenen. Mensen zoals Yousef. "Ik heb nu een vast contract bij het museum. Art2work heeft me geholpen, maar ik heb het verder helemaal zelf gedaan. Ik heb laten zien wat ik kan, en zij hebben mijn kwaliteiten op waarde geschat. Als je het echt wilt, kom je wel aan werk."