Op zoek naar de roots van Zlatan
De Zweden houden hun adem in voor de wedstrijd van vanavond tegen Ierland. Het is twaalf jaar geleden dat Zweden tot de eindronde van een EK doordrong. De voetbalkoorts is overal merkbaar. Maar de immigrantenwijk Rosengård, waar de Zweedse voetbalster Zlatan Ibrahimovic opgroeide, is als een vacuüm in de voetbalhysterie in Zweden.
Rosengård, een wijk in Malmö, heeft vele gezichten. Vaak in het nieuws vanwege Syriëgangers, schietpartijen en hangjongeren. Tegelijkertijd is de Zweedse emancipatie ook hier doorgedrongen en zijn het op zondag vooral vaders die buiten op hun kinderen passen.
Over voetbal wordt niet of nauwelijks gesproken. “Wat voor voetbalwedstrijd?”, vraagt een Somalische man met drie kinderen. Hij woont al 26 jaar in Zweden, maar heeft niets met het Zweeds nationaal elftal. “Ik heb het druk met andere dingen”, zegt hij met licht gestreste stem, terwijl hij met baby op de arm een conflict tussen z’n twee andere kleintjes probeert op te lossen.
Zlatan is de Johan Cruijff van Zweden, de grootste voetbalspeler die Zweden ooit gekend heeft. Hij is een grote inspiratie voor jongeren, ook in Rosengård. Het enthousiasme voor Zlatan in deze wijk is echter vooral merkbaar bij leeftijdgenoten, mannen rond de dertig, die hem nog van vroeger kennen.
Bij kinderen uit Rosengård moet Zlatan het vaak afleggen tegen Ronaldo, Messi en Neymar. “Ik haat het Zweedse elftal”, zegt een 13-jarig jongetje. Misschien is het vooral stoer doen maar tegelijkertijd beschouwen kinderen uit deze wijk zich vaak allereerst als 'Rosengårders', in plaats van Zweeds.
De 23-jarige Armend Kryeziu heeft haast: hij is op weg naar een moskee in een kelder, waar meerdere keren per dag wordt gebeden. Vriendelijk geeft hij gehoor aan het verzoek om op de foto te gaan. Ook deze man heeft niets met voetbal. “Ik interesseer me vooral voor de islam, basketbal en zwemmen, net als mijn vrienden.” Bij het afscheid wil hij geen hand geven, maar legt hij zijn hand op de borst.
Vluchtelingen uit de wijk die wel in voetbal geïnteresseerd zijn, noemen sporthelden uit hun geboorteland in plaats van uit Zweden. “We zijn hier met zoveel nationaliteiten”, zegt de Afghaanse Mirwais Safi. Z’n zoontje loopt als één van de weinige bewoners met een geel-blauw shirt rond. Safi: “Iedereen steunt weer een ander land. De Zweden voetballen goed. Maar m’n hart ligt toch echt bij Afghaanse voetbalspelers.”
Op het Zlatan-court, een binnenplaats bij het vroegere flatgebouw waar Ibrahimovic opgroeide, voetballen wat meisjes. Zlatan zorgde er voor dat de stenen ondergrond werd vervangen door een rubberen onderlaag en dat er verlichting werd aangelegd.
De 9-jarige Rahdha Kiswani, die een Palestijns-Afghaanse achtergrond heeft, vertelt trots dat ze van haar ouders misschien lid mag worden van de lokale voetbalclub. Daarmee heeft ze geluk gehad: bij die club hebben ze veel moeite om ouders te overtuigen dat meisjes ook kunnen voetballen. Kiswani is groot fan van Zlatan. “Ik wil ook profvoetballer worden”, zegt ze lachend.