Inwoners Jeruzalem beleven angstige tijden

Iedere inwoner van de Israëlische hoofdstad, jood of Palestijn, beleeft droevige en angstige dagen. Het geweld gaat aan niemand voorbij en bepaalt het dagelijks leven van iedereen.

Shlomi Shalom draagt "voor het eerst in lange tijd" weer een wapen. "Ik ben nerveus, depressief, heb hartkloppingen en kan niet eten", zegt de 34-jarige Joodse inwoner van Jeruzalem tegen correspondent Monique van Hoogstraten. "Hoe langer dit duurt, hoe groter de kans is dat het een keer misgaat", zegt Shlomi.

Het verhaal van Riam Némmire is niet anders. De 24-jarige Arabische Israëliër wil alleen wandelend door een winkelstraat met Van Hoogstraten praten, omdat niemand mag horen wat ze zegt. Ze spreekt nu Engels, maar meestal Hebreeuws. "Anders denken ze dat ik een wapen bij me heb en een terrorist ben."

De angst doet niet vermoeden dat de twee bevolkingsgroepen in het dagelijks leven juist veel met elkaar te maken hebben. Riam is manager bij een optiek en heeft Joodse collega's. En Shlomi is fotograaf, maar werkt vooral in de slagerij van zijn vader, samen met een Palestijn en heeft ook Palestijnse vrienden. "Alles leeft door elkaar, dat gaat gewoon door."

Shlomi heeft het idee dat hij op twee niveaus leeft. "Je werkt met elkaar samen, maar als je thuiskomt en je kijkt naar het nieuws, zie je dat we tegenover elkaar staan."

"Ik vind het verschrikkelijk dat Arabieren worden uitgescholden", zegt Schlomi. Dat hij nu zelf weer een wapen bij zich heeft, voelt ook niet goed. "Ik houd er helemaal niet van, het is een last voor me." Toch doet hij het, omdat volgens hem bij de meeste aanvallen erger werd voorkomen door ingrijpen van burgers.

Op het werk van Riam is de sfeer er niet beter op geworden. "Vroeger gaf ik leiding, maar nu luisteren ze niet meer naar me. Ze laten blijken: je hebt ons niets meer te vertellen."