OM eist vier jaar cel en rijontzegging voor doodrijden baby

Het Openbaar Ministerie in Zwolle eist een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier jaar tegen de man die in maart in het Overijsselse Lutten een man en zijn zoontje aanreed. De vijf weken oude Milan overleed ter plekke, doordat hij uit de kinderwagen werd geslingerd. De vader raakte zwaargewond.

De 51-jarige verdachte Gerrit G. mag verder van het OM vijf jaar niet autorijden. Ook moet hij een eerdere voorwaardelijke straf van een maand uitzitten en wil het OM dat een hem eerder opgelegde rijontzegging van twee jaar ten uitvoer wordt gebracht.

De officier van justitie eiste vrijspraak voor de aanklacht van doodslag, omdat er geen overtuigend bewijs is dat Gerrit G. te hard of roekeloos reed, al zijn daar wel aanwijzingen voor. Het OM wil wel een straf voor het overtreden van de Wegenverkeerswet. G. betuigde spijt, maar daarmee wordt de klok niet teruggedraaid, zegt het OM.

Rivella met jenever

Tijdens de zitting zei de rechter dat G. al zeven keer is veroordeeld voor negen keer rijden onder invloed, meerdere keren een rijverbod kreeg opgelegd en verplicht een cursus alcohol en verkeer had gevolgd. Het OM verwijt de man grove nalatigheid. Hij zat nog in zijn proeftijd. Hij is zijn rijbewijs niet waard, zegt justitie.

Voorafgaand aan het ongeluk had hij een café bezocht en naar eigen zeggen vijf à zes glazen Rivella met jenever gedronken. Hij ontkent dat hij geen auto meer kon besturen. Een van de getuigen zei dat G. zo dronken was dat hij bij het verlaten van het café tegen de deurpost liep. Anderen zagen hem "wankelen" en "spugen", maar G. stond erop dat hij zelf naar huis zou rijden.

Het OM heeft laten berekenen dat G. minimaal 1,5 promille alcohol in zijn bloed had: drie keer zoveel als is toegestaan. De officier verwijt de barvrouw dat ze hem bleef inschenken, hoewel ze wist dat hij in de auto zou stappen. Volgens de officier dragen ook de bezoekers van het café schuld, omdat ze G. niet tegenhielden toen hij het café verliet.

Snelheid

G. zegt dat hij zich aan de maximumsnelheid van 50 kilometer per uur heeft gehouden. Getuigen beweren dat hij veel harder reed; één getuige denkt dat hij G. harder dan 100 kilometer per uur heeft zien rijden. G. reed uiterst rechts omdat de weg waarover hij reed volgens hem zo smal is dat je anders bij een tegenligger je spiegel kapot rijdt.

G. hoorde op het moment van het ongeluk een klap aan de rechterkant van de auto, maar dacht dat hij een container of een geparkeerde auto had geraakt en reed door. Of hij schade had, zou hij thuis wel zien. Omdat hij niet heeft geremd, bleven op de plaats van het ongeluk geen remsporen achter. Daardoor kan de snelheid waarmee hij reed niet worden vastgesteld.

De politie liet bij een reconstructie drie agenten onder dezelfde omstandigheden naar de plaats van het ongeluk rijden. Zij konden hun auto alle drie tot stilstand brengen voordat ze de kinderwagen raakten.

Borrel

Eenmaal thuisgekomen, hoorde G. de sirenes van auto's die naar de plaats van het ongeval reden. Omdat hij daarvan schrok, schonk hij zichzelf een borrel in. G. ontkent dat hij dat gedaan heeft om te verhullen dat hij dronken was toen hij het café verliet.

Zijn broer bracht hem naar Arnhem waar zijn ex-vrouw hem vertelde dat hij een kind had doodgereden. De politie had inmiddels via Burgernet een signalement van de auto van G. verspreid. G. zegt dat hij daarna zelf besloten heeft om de politie te bellen en te zeggen dat hij de bestuurder van de auto was.

Auto

De vader van de baby stond op 12 maart langs een doorgaande weg met een buurvrouw te praten. Het jongetje lag in de kinderwagen, die op de weg stond. Plotseling kwam een auto op hen af die de kinderwagen en de vader raakte. Het jongetje werd uit de kinderwagen geslingerd en was op slag dood.

In een slachtofferverklaring zei een van de opa's van het kind: "De geboortekaartjes waren nog maar net verstuurd toen we de rouwkaarten konden versturen."

De vader brak armen en benen en liep een zware hersenschudding op. Hij is nog steeds aan het revalideren.

De zittingszaal zat vol met mensen uit het dorp. Tijdens het voorlezen van de verklaringen was geregeld het geluid van huilende mensen te horen.