'Het moest de mooie finale zijn van zijn beklimmingsreeks'

Het had de finale moeten worden van een unieke reeks beklimmingen in de Mont Blanc, maar de expeditie van Martijn Seuren eindigde tragisch. De ervaren alpinist Seuren kwam gisterochtend ten val en overleed.

Seuren was op de Mont Blanc bezig om als eerste Nederlander alle 82 bergen van meer dan 4000 meter hoogte in de Alpen te beklimmen. De tocht over de Arêtes de Rochefort zou de laatste zijn van die reeks.

Voor die finale sloot hij aan bij Ueli Steck, een van de bekendste bergbeklimmers ter wereld. "Het had eigenlijk de mooie finale moeten zijn van de beklimmingsreeks van Martijn", zegt directeur Robin Baks van de Koninklijke Klim- en Bergsport Vereniging.

"Tijdens de tocht is hij gisterochtend op een sneeuwgraat (een smalle richel, red.) gevallen en zo'n 300 meter lager in een gletsjerspleet terechtgekomen. Het is ongelofelijk wrang. Voor deze prestatie had hij de haven in zicht, dat maakt het nog wranger."

Passie

Steuren was zich zeer bewust van de risico's van het bergbeklimmen. In een interview met een bergsportblad zei hij onlangs nog: "Eigenlijk ga ik ervan uit dat ik in de bergen om het leven kom. Ik hoop het natuurlijk niet. Ik wil heel oud worden en als het even kan, wil ik tot op hoge leeftijd blijven klimmen. Maar als het toch gebeurt, dan heb ik in elk geval mijn passie gevolgd."

Het is nog onduidelijk wat er precies is misgegaan, zegt Baks. "Er was een blootgelegde sneeuwgraat en die was voor Martijn en zijn kwaliteiten geen enkel probleem, zou je zeggen. Hij wordt ook zeer regelmatig gedaan door modale alpinisten, als ik het zo mag uitdrukken."

Sympathiek

De drie klimmers waren niet aan elkaar gezekerd, vertelt Baks. "Je kiest er dan voor om uit te gaan van je eigen kennis, kunde en ervaring. Want als je op zo'n steile graat met z'n tweeën of drieën aan zo'n touw zit en één persoon gaat, dan zie je vaak dat de ander dat niet meer kan houden. Dan word je gewoon meegetrokken de diepte in en dan is het aantal slachtoffers nog groter. Uiteraard had hij wel stijgijzers, pikkel en ander materieel bij zich, maar hij zat niet aan een touw."

De dood van Martijn is hard aangekomen binnen de bergsport, zegt Baks. "Martijn was ook binnen de vereniging zeer gezien. Niet alleen om wat hij deed, wordt hij herinnerd. Hij was gewoon een heel aardige, sympathieke vent."