Gesneuvelden van Margraten krijgen een gezicht
Het zijn meer dan achtduizend witte kruizen op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten bij Maastricht. Op het kruis staan de naam van de soldaat en de sterfdatum. De komende dagen, tot vijf mei, komt er naast het kruis een foto te staan van de overledene. Zo krijgen de militairen een gezicht.
De stichting Verenigde Adoptanten Amerikaanse Oorlogsgraven zoekt al jaren naar foto’s van de gesneuvelde militairen. Ze zijn op internet te zien. Ter gelegenheid van zeventig jaar bevrijding in Nederland zijn ze nu op een ijzeren staafje gezet. Vaak vrolijke foto’s van vaak heel jonge mensen.
Sebastiaan Vonk is voorzitter van de stichting die de foto’s verzameld heeft. Hij is ook jong: 22 jaar, en met zijn strikje, geruite broek en jasje een bijzondere verschijning op de Amerikaanse begraafplaats. Vonk komt uit Hardinxveld-Giessendam en is student American Studies in Groningen.
Adoptiesoldaat
Hij heeft, zoals hij dat zelf noemt, een adoptiesoldaat. Hij verzorgt het graf, en zo is hij betrokken geraakt bij de stichting die verantwoordelijk is voor de Gezichten van Margraten.
Tussen alle andere witte kruizen staat het witte kruis van Lawrence F. Shea. Hij staat wat ouwelijk en onwennig op de foto, onder een palmboom aan zee. De foto is in Florida genomen, misschien wel aan de kust, maar de achtergrond is toch niet echt. Shea poseert voor een poster. Een surrealistisch beeld, zo naast het witte kruis, zegt Vonk.
Romantisering
Hij vindt de Amerikaanse begraafplaats in z’n geheel ook een surrealistische plek. "Het is rustiek en waardig, maar totaal in contrast met de chaos van de oorlog, waar al deze militairen in vochten."
Wij maken ons druk om de batterij van onze smartphone, zij om leven en dood.
Vonk zegt dat de slachtoffers van de oorlog vaak heel gewone mensen waren. Als hij naar het graf van zijn adoptiesoldaat kijkt, benadrukt hij dat we tegenwoordig een heel romantisch beeld lijken te hebben van de oorlog. "Dat komt door speelfilms, of door spelletjes waar je wél de kans hebt om te refreshen als je dood gaat."
Weeshuis
Shea ging op zijn achttiende het leger in. Hij werkte op een luchtmachtbasis. In november 1944 kreeg hij een infanterietraining. Op 2 maart 1945 sneuvelde hij.
Hij was een gewone jongen, wiens moeder in de jaren dertig overleed. Hij groeide deels op in een weeshuis. Vonk is inmiddels ouder dan Shea geworden is.
"We maken ons druk om onze internetverbinding en om de batterij van onze smartphone. Deze jongens maakten zich druk om leven en dood. Gelukkig hoeven wij ons daar niet druk om te maken, dat komt mede door het werk van soldaten als Lawrence."