'Overal om zich heen zagen ze de huizen instorten'
Het begin van een lang weekend: het belooft een mooie dag te worden. Die begint voor Ram Budhathoki uit Oegstgeest zoals gewoonlijk met het checken van Facebook. Hij leest van de aardbeving in zijn geboorteland. De eerste berichten zijn onwerkelijk. Tot hij de beelden ziet.
In december is hij met zijn vrouw en hun twee dochters nog in Bhatapur, bij zijn ouders geweest. De foto’s in het album zijn een weerslag van drie prachtige weken. Allemaal vrolijke gezichten in een prachtige natuur of bij tempels en in schilderachtige straten. Veel van wat ze zagen, ligt nu in puin.
Budhathoki belt koortsachtig naar vrienden elders in Europa. Maar niemand die iets weet. Om twee uur komt het verlossende telefoontje. In de display van zijn mobiel ziet hij het nummer van zijn moeder. Maar is zij het wel? Is de telefoon niet ergens tussen het puin gevonden? Haar stem klinkt en op de achtergrond hoort hij zijn vader praten. “Toen wist ik dat het goed was.“ Hij lacht omdat het eerste wat zijn moeder vroeg was: "Hoe is het bij jullie?"
Zijn trots staat nog
De gezondheid van zijn ouders is niet zo goed. Zijn vader heeft suikerziekte, zijn moeder is onlangs getroffen door een beroerte. Om hun conditie te verbeteren maken ze dagelijks een ommetje. Ook vandaag. Tot de aarde beeft. “De aardbeving was zo zwaar dat mijn ouders op de grond vielen. En overal om zich heen zagen ze de huizen instorten.”
Volgens Ram zijn het vooral de oude huizen die nu in puin liggen. “Mijn vader heeft zijn huis gelukkig stevig laten bouwen. Zijn trots staat er nog.”
Oerkracht
Ram Budhathoki is in Nepal opgegroeid met de dreiging van een aardbeving. Hij herinnert zich die nacht dat hij door zijn vader wordt wakker geschreeuwd. “Naar buiten! Een aardbeving!”
Zijn oma was iemand die haar kleinkinderen uren kon bezighouden met haar verhalen. Ze vertelde dat Nepal sinds mensenheugenis om de negentig jaar wordt getroffen door een enorme aardbeving. En dat zij er zo één had meegemaakt. Ram: “En iedere keer als ze dat verhaal vertelde liet ze zien wat ze in zo een geval deed. Met haar duimen drukte ze op de aarde. Om de oerkracht in de bodem te houden. Dat moeten jullie ook doen, zei ze, als het ooit zover is.”
Tenten van jutezakken
Een overzicht van het aantal slachtoffers en de schade in zijn stad en omgeving heeft Budhathoki niet. Er zijn gebieden die nog onbereikbaar zijn. Hij is met leden van de Nepalese gemeenschap in Nederland bezig geld in te zamelen. Voor de eerste levensbehoeften zoals medicijnen, tenten en voedsel.
Zijn ouders en hun buren slapen voorlopig buiten op een grasveld bij hun huis. In tenten van jutezakken. Het blijft voor hem onwerkelijk.
Hoe blij hij ook is dat zijn familieleden ongedeerd zijn, hij voelt nu pas hoe ver Nepal van Nederland verwijderd is.
