Waarom eten we eieren met Pasen?

• Martijn van der Zande

  Verslaggever

Door verslaggever Martijn van der Zande

Paaseieren, paasbrood, paastakken: grote kans dat je een van die dingen voor Pasen in huis hebt gehaald. Of dat je op zijn minst wat chocolade-eitjes op hebt. Maar waar komen deze tradities vandaan?

Iemand die het weet is cultuurtheoloog Frank Bosman. Maar tijdens een wandeling door Den Bosch blijkt dat veel klanten en winkeliers geen idee hebben. Een medewerkster van snoepwinkel Tum tum vertelt dat ze speciaal voor deze dagen allerlei "overheerlijke chocoladelekkernijen" verkoopt. Maar ze geeft eerlijk toe dat ze eigenlijk niet weet waar de traditie van chocolade-eieren vandaan komt.

Bosman helpt ons uit de brand. "Het is een soort combinatie van voor-christelijke vruchtbaarheidssymbolen en Germaanse verhalen. We vieren met Pasen dat Jezus uit de dood is opgestaan en wat is nou een mooier symbool van nieuw leven dan een ei?"

We eten natuurlijk niet alleen eieren, we verstoppen ze ook. Bosman vertelt dat ook dat met vruchtbaarheid te maken heeft. "Vroeger verstopten we eieren op de akkers, of beter gezegd: eieren werden begraven. Het idee daarachter was dat de akkers dan weer vruchtbaar zouden worden. Het was een soort van gebed".

Bij de bakker onder de rook van de Sint-Janskathedraal is het druk. Er zijn mensen die paasbrood kopen, maar er is ook iemand binnen die het altijd zelf bakt. "Dat is traditie in de familie", zegt ze. Op mijn vraag of ze ook weet wat brood met Pasen te maken heeft, moet ze het antwoord schuldig blijven. "We bakken het ook met Kerst."

Volgens Bosman zijn de broden met Pasen allemaal heel feestelijk. "Er worden allemaal dure ingrediënten gebruikt, zoals spijs. Zeker vroeger was dat een bijna onbetaalbare luxe. Daarmee wilden mensen laten zien dat Pasen een heel belangrijk feest is."

"Verder verwijzen de broden naar Pesach, ook wel bekend als het lentefeest. Dan vieren de Joden dat ze door Mozes uit Egypte zijn geleid en dat er een einde kwam aan de slavernij."

Bosman is blij dat hij de verhalen weer een keer kan vertellen. "De christelijke boodschap heeft onze samenleving tweeduizend jaar gekneed en gevormd. Uit cultuurhistorisch oogpunt zou het toch zonde zijn als we uiteindelijk niet meer weten waar al die verhalen vandaan komen."