'Zonder waanzin is schrijven onmogelijk'

Gisteravond was in de Amsterdamse Stadsschouwburg het jaarlijkse boekenbal, de aftrap van de 80ste Boekenweek. Verslaggever Jeroen Wielaert sprak op de feestelijke avond met verschillende schrijvers over het thema van dit jaar: waanzin.

"Schrijven is een gave van God en krankzinnigheid al helemaal. Je moet een paar jaar in het gekkenhuis hebben gezeten en eruit weten te komen", vat schrijver Maarten Biesheuvel het auteursbestaan samen.

Kader Abdolah gaat een stapje verder: "Zonder waanzin is het niet mogelijk om te schrijven." De Vlaamse auteur Tom Lanoye noemt waanzin "een bron van inspiratie".

Volgens Connie Palmen zijn schrijvers "heel neurotisch, maar nog niet zo zeer gek". Ze omschrijft zichzelf als "nog niet klassiek gestoord". "Ik ben wel paranoïde, maar heb geen grootheidswaan", zegt Palmen.

Peter Buwalda is niet gek, vindt hij zelf: "In mijn beleving ben ik totaal niet gek natuurlijk. Dat ik iemand aan de idiote kant vind, zegt misschien iets over mij of andersom. Dat weet je natuurlijk nooit."

Over het schrijversvak zegt Buwalda: "Als je wilt schrijven, moet je juist heel saai zijn en niet gek. Eigenlijk is schrijven geen donder aan."

Daar sluit Dimitri Verhulst, dit jaar schrijver van het Boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen, zich bij aan. "Schrijven is het saaiste wat er is. Je moet dus niet gek zijn om te schrijven."

"Ik ben heel normaal gebleven", vindt schrijfster Franca Treur. "Mensen vinden het ook heel belangrijk dat je gewoon blijft en dat je geen kapsones krijgt. En dat doe ik heel goed."

Tenslotte cabaretier Freek de Jonge, die niet over waanzin en gekte wil praten. "Deze humor is niet aan ons besteed, want we hebben een paar psychiatrische patiënten in de familie, dus dan doet het pijn."

Wel heeft hij nog een boodschap voor Nederland. "Dat wat momenteel in het Maagdenhuis aan de gang is, is van groot belang voor ons land. Daar mogen we op zo'n avond als deze niet aan voorbij gaan."