Frequin reed toeterend naar Van Benthem

Vlak nadat Evert van Benthem in de Elfstedentocht van 1985 als eerste over de finish is gekomen, verschijnt hij met een grote krans om zijn nek voor de camera. Acht miljoen televisiekijkers luisteren naar zijn verhaal. En naar de vragen van Willibrord Frequin.

"Ik wilde hem iets geven", zegt de verslaggever van toen dertig jaar later. "Iets verderop zag ik een grote groene krans staan. Die heb ik gepikt en over Van Benthem gegooid. 'Namens het Nederlandse volk', zei ik volgens mij nog. Dat waren nog eens tijden."

Van Afrika naar Bolsward

Frequin is in die jaren werkzaam voor de KRO. Voor de Elfstedentocht van 1985, die zaterdag integraal is terug te zien op NOS.nl, worden verslaggevers van diverse omroepen ingezet. Frequin, die net terug was uit Afrika voor een reportage over de Derde Wereld, wordt ingezet bij Bolsward.

"In een halve dag heb ik me volgepropt met informatie. Na Bolsward was er even geen camera meer. Die was uitgevallen", herinnert Frequin zich nog. "Dus ik moest dik een uur vol lullen om het traject te overbruggen. Dat was niet niks. Heel veel improvisatie. Iedereen die maar langskwam, sleepte ik voor de camera."

Frequin neemt zelfs een interview af met rijders uit de klunende kopgroep ("ja, zo ging dat toen") en na de race gaat hij in een hal vol schoenen samen met de nummer vier, Jan Kooiman, op zoek naar diens gympen ("een enorme teringzooi, niet normaal").

Geen perskaart

Als Frequins klus in Bolsward erop zit, wordt hij gesommeerd direct naar Leeuwarden te komen zodat er iemand is die de winnaar kan interviewen. Frequin slaagt in zijn missie, maar niet zonder slag of stoot.

"Ik kon bijna nergens doorkomen, want ik had geen kaart voor Leeuwarden. Ik heb nog nooit van mijn leven zo veel getoeterd dat mensen opzij moesten. Ik dacht: straks mis ik de finish. Ik reed met de auto over fietspaden en werd aangehouden door de politie. Die zei uiteindelijk: nou oké, kom maar."

Niet te beschrijven

Ondanks het gebrek aan voorbereidingstijd ("iedereen moest lachen omdat ik steeds moest checken of ik wel de goeie had") is de Elfstedentocht van 1985 een van de hoogtepunten in Frequins loopbaan.

"Bij deze bied ik mezelf ook aan voor een volgende Elfstedentocht. Nee, het was echt heel bijzonder. Het is zo uniek, eigenlijk kan ik het niet beschrijven."