Franse 'mama' laadt mobieltjes migranten op
Een mobieltje waarvan de batterij leeg is, is voor de meesten van ons lastig en irritant. Voor de migranten in Calais betekent een lege batterij geen contact met het thuisfront, geen lamp om de nacht door te komen en geen muziek als medicijn tegen de heimwee.
De Franse Brigitte Lips besloot in mei haar deur te openen voor de migranten: “Ze gingen langs de deuren om te smeken of ze hun mobieltjes mochten opladen. Iedereen weigerde, behalve ik.” Inmiddels laadt ze dagelijks zo’n zeventig mobiele telefoons op.
Als ze tijdens haar lunchpauze naar huis rijdt, staat er alweer een groepje op Lips te wachten. “Na zevenen zet ik de deurbel uit, anders zou ik helemaal geen rust hebben”, zegt ze. Als ze de deur van de garage naar boven rolt, gaat haar kantoor open. Als desk gebruikt ze het deksel van haar plastic vuilnisbak. Geduldig stopt ze vervolgens de mobiele telefoons één voor één in een mandje, schrijft een nummer op een briefje en geeft dat aan een migrant. Met dat nummer kunnen ze later het mobieltje weer ophalen. “Vanavond ben ik pas na zessen terug van werk, dus eerder komen heeft geen zin”, roept ze hem nog na.
Protest
Volgens de Britse overheid proberen maandelijks 3000 migranten vanuit Calais op illegale wijze de overtocht te maken. Veel migranten denken dat het leven in Groot-Brittannië een stuk aangenamer is dan in Frankrijk. Ze menen dat ze er makkelijker werk kunnen vinden, en ook de taal is makkelijker voor de meesten.
De Britse overheid heeft Calais de omheining aangeboden die in september nog werd gebruikt in Cardiff tijdens een NAVO-top. Dat initiatief is hulpverleners in Calais in het verkeerde keelgat geschoten. Eerder deze week was er een protestmars tegen de omheining, die door de deelnemers 'De Muur van de Schande' wordt genoemd.
“We hebben net herdacht dat in 1989 de Muur in Berlijn is gevallen,” zegt een demonstrant, “en dan zouden we anno 2014 een nieuwe oprichten in Calais? Waanzin!” De Franse overheid heeft aangekondigd dat in de wintermaanden een opvangcentrum wordt opengesteld voor de migranten. De meeste mensen die bij mevrouw Lips langskomen, wonen voorlopig in een bos vlakbij, dat 'de jungle' genoemd.
“Er kwam eens iemand langs die voor de tweede keer binnen 24 uur z’n mobieltje bij me wilden opladen. Ik vroeg hem waarom z’n batterij nu alweer leeg was. Hij had gisteravond de hele avond met zijn moeder gebeld”, lacht ze.
Mama
Voor de migranten is Brigitte Lips een tweede moeder geworden: “Ze noemen me vaak mammie of mama”. De migranten maken dankbaar gebruik van haar stroom. “We hebben al zoveel andere zorgen aan ons hoofd. We stellen het zeer op prijs dat we onze telefoons hier kunnen opladen”, zegt eentje.
Precies om 13.30 uur gaat het rolluik weer dicht. Mevrouw Lips moet opschieten, want binnen een half uur is haar pauze voorbij. De migranten druipen af. Over vijf en een half uur mogen ze terugkomen: hun telefoons weer helemaal opgeladen, en wellicht ook hun moreel.
