Laatste album Pink Floyd meteen goud

• Jeroen Wielaert

  Verslaggever

Het album heeft al goud gehaald voor het is uitgebracht: 'The Endless River' van Pink Floyd. Het typeert de faam van de psychedelische Engelse rockband. De plaat is de eerste in twintig jaar en echt de laatste, volgens gitarist David Gilmour en drummer Nick Mason, de laatst overgebleven leden van de symfonische rockband. Vanaf vandaag is het album in de handel.

Goed nieuws voor de oude fans: ze komen terug in de sfeer van 'Money' en 'Shine on You Crazy Diamond', favoriete tracks van 'Dark Side of the Moon' (1973) en 'Wish You Were Here' (1975). De stukken zijn lang gerekt, met het kenmerkende toetsengeluid van wijlen Rick Wright, de zweverige gitaarsolo's van Gilmour en de ritmische invullingen van Mason.

Het belangrijkste verschil is dat de vocalen heel beperkt zijn gebleven, in wat klinkt als een ultieme afronding van een groots en uniek oeuvre. Op 'The Endless River' vertellen ze muzikaal al direct genoeg met 'Things Left Unsaid'. Heel vertrouwd klinkt 'It's What We Do'. Net als een titel als 'Ebb and Flow'.

Ron Bisschop (60) is liefhebber en kenner van Pink Floyd vanaf hun eerste lp: 'The Piper at the Gates of Dawn' uit 1967. Bisschop heeft als discjockey gewerkt bij stations als Radio Veronica, Kink FM en Sky en was muzieksamensteller bij het NOB.

Hij beaamt dat dit genre tegenwoordig niet meer wordt gemaakt door andere groepen. Bisschop: "Je kunt ook niet zeggen dat het van 2014 is. Het had net zo goed in de jaren 70 plaats kunnen vinden. Het is de sfeer van 'Wish you Were Here' en 'Animals'. Je zit meteen weer in de sfeer van Pink Floyd van toen, als ik heel eerlijk ben."

De term vernieuwend is op de plaat niet van toepassing. "Nee", beaamt Bisschop, "eerder het in mijn optiek positievere woord 'tijdloos'. Je kunt het op elk moment van de dag draaien. Het is onzin dat het avond- of nachtmuziek is bij een glas rode wijn. Al mag dat wel. Het is 100 procent Pink Floyd. Ik vind het echt prachtig."

Voorbij zijn de jaren 60 en 70, de jaren waarin de band fenomenaal werd. De muziek blijft. Bisschop: "Eigenlijk bestond die tijd al niet meer, omdat ze hem zelf in 1994 al hebben afgesloten. Ze deden nog een tournee, de Pulse Tour. Daarna lieten ze het erbij, dachten ook de fans."

"Tot drie jaar geleden de geruchten kwamen over restmateriaal waar ze aan werkten. Het kan negatief worden uitgelegd als kliekjesmuziek. Maar er bleken nog tientallen uren aan mooie oude opnamen te liggen. Gilmour en Mason misten hun overleden toetsenman Wright heel erg. Ze vonden dat het ging om tijdloze muziek. Niemand deed het nog. Daarom vonden ze dat zij het nog eens moesten doen."

Bij het beluisteren van het nummer 'It's What We Do' krijgt de oude liefhebber de neiging om regels van 'Shine On Your Crazy Diamond' te zingen. 'Allons-Y' doet sterk denken aan 'Run Like Hell' van 'The Wall' (1979). Heel curieus is 'Autumn 68'. Hier is een oude opname gebruikt van Wrights orgelspel in The Royal Albert Hall. Bisschop: "Heel leuk. Ze hebben zich toen niet zo best gedragen, mochten er nooit meer in. Mooi dat het bewaard is gebleven en geïntegreerd in de nieuwe Pink Floyd."

Is hier sprake van cashen op oude roem? Bisschop: "Dat zou je kunnen zeggen. Roger Waters, één van de voormalige sterren van Pink Floyd heeft een soloplaat gemaakt die flopte. Hij zei dat er miljoenen van waren verkocht als er Pink Floyd op had gestaan. De groep heeft een historie van bijna een halve eeuw. Met de Beatles, de Stones, U2 en Led Zeppelin behoort hij tot de belangrijkste bands van de wereld."