Weah: voetbal zorgde voor vrede

Door buitenlandredacteur Esther Bootsma

George Weah is een winnaar. De Liberiaanse voetballer won bijna alle eretitels die je kunt verzinnen. De oud-speler van Paris Saint-Germain en AC Milan (bekijk hier een prachtig doelpunt uit zijn tijd bij AC Milan) werd uitgeroepen tot beste speler van de wereld (in 1995), beste speler van Europa en de Afrikaanse voetballer van de eeuw.

Vandaar dat die ene nederlaag, vijf jaar geleden, hem veel pijn deed. Hij wilde toen president worden van zijn land, Liberia. Maar de oud-voetballer werd verslagen door een vrouwelijke rivaal, Ellen Johnson Sirleaf. Hij had niet genoeg opleiding, zeiden zijn critici, want hij had zijn middelbare school niet eens afgemaakt. Vandaar dat Weah nu bedrijfskunde en rechten studeert aan een universiteit in het Amerikaanse Florida, de DeVry-universiteit.

Revanche

Hij wil volgend jaar revanche. Hoewel hij zijn critici ongelijk geeft, en zegt dat zijn aanhangers geen enkel probleem hadden met zijn gebrekkige opleiding, is de 43-jarige oud-voetballer erg enthousiast over zijn studie. "Uiteindelijk gaat het erom dat je het beste uit jezelf haalt. De universiteit is het beste dat mij ooit is overkomen."

Weah is een paar dagen in Nederland voor de promotie van het boek 'De macht van de bal' van Edwin Schoon. Hij vertelt daarin over de rol die voetbal volgens hem heeft gespeeld in het vredesproces in Liberia, waar in de jaren negentig een burgeroorlog woedde. Groepen kindsoldaten, gevoed met drugs en drank, pleegden er de gruwelijkste moorden in opdracht van krijgsheren. Maar op de dag dat Weah het nationale team bij elkaar haalde om weer wedstrijden te gaan spelen, zwegen de wapens.

Verzoenen

"De krijgsheren keken samen naar de wedstrijd, en omhelsden elkaar als we scoorden." Volgens Weah leerden de Liberianen in het voetbalstadion dat ze ondanks hun verschillende achtergronden met elkaar konden leven en zich met elkaar konden verzoenen. Vanwege deze bijdrage aan zijn land is zijn roem in Liberia misschien nog wel groter, denkt hij, dan als hij alleen de beste speler van de wereld zou zijn. "Mijn volk vroeg me hun president te worden. Ik heb hun verzoek geaccepteerd, en hoop hen volgend jaar te kunnen dienen."