'Clintons geheimzinnigheid is kern van al haar problemen'
Echte vrienden zijn ze nooit geworden, geeft hij grif toe. Maar Ernie Dumas kende de Clintons goed genoeg om uitgenodigd te worden op de residentie in Little Rock toen Bill Clinton gouverneur was. "Hillary was altijd argwanend. Ze haatte alle journalisten. Met Bill had ik een goede relatie."
Al meer dan een halve eeuw is Ernie Dumas politiek verslaggever en commentator in Arkansas, de staat waar het allemaal begon voor de Clintons. Sinds de jaren 70 volgt hij de carrières van de Clintons op de voet. Als er één woord is waarmee hij Hillary Clinton wil typeren dan is dat "geheimzinnigheid".
Het gezondheidsincident in New York is wat dat betreft herkenbaar. Clinton verliet zondagochtend vrij abrupt de herdenkingsdienst van 11 september. Het duurde anderhalf uur voordat er een verklaring kwam uit het Clintonkamp: ze was onwel geworden door de hitte. Later op de dag ging Clinton de straat op en zei dat ze het uitstekend maakte. Maar wéér een paar uur later werd bekend dat ze al een tijdje longontsteking heeft.
Dumas verwacht dat het wel goedkomt met haar gezondheid. Het is vooral Clintons geloofwaardigheid die een deuk heeft opgelopen door het gedraai rond haar gezondheid. "Dat is typisch Clinton. Ze is enorm gesteld op haar privacy. Ze heeft altijd alle aspecten van het leven in de schijnwerpers gehaat. Privacy is een goed recht. Maar als je de politiek ingaat, kun je dat niet volhouden."
Haar moeilijke relatie met de pers en de vijandige houding van de Republikeinen hebben ongetwijfeld bijgedragen aan haar neiging tot geslotenheid en geheimzinnigheid, zegt Dumas. "Maar het gaat veel verder dan dat. Het is een diepe overtuiging van haar."
Privacy
Dumas maakte dat zelf eind jaren 70 mee toen hij aan een onderzoek werkte over een omvangrijke fraude in Arkansas. Zijn verslag was gebaseerd op in het geheim opgenomen gesprekken met de verdachte. Zijn krant stuurde het verhaal naar een advocatenkantoor in Little Rock om te controleren of het juridisch door de beugel kon.
Het verhaal was juridisch in orde, maar een jonge advocate, genaamd Hillary Rodham, stak er een stokje voor. "Ze schreef een uitgebreide verklaring waarin ze stelde dat het gebruik van geheime bandopnames een inbreuk was op de privacy van de verdachte en zijn gezin. Het plaatsen van het verhaal zou moreel onjuist zijn."
Die overtuiging en haar neiging tot geheimzinnigheid is volgens Dumas de kern van al haar problemen. Nergens werd dat zo duidelijk als bij de Whitewater-affaire in 1992. Enkele maanden voordat Bill Clinton de presidentsverkiezingen zou winnen, onthulde The New York Times dat de Clintons honderdduizenden dollars hadden geïnvesteerd –en verloren- in Whitewater, een mislukt onroerendgoedproject in Arkansas.
Het verhaal in The New York Times, waaraan Dumas had meegewerkt, leidde tot vragen in het Congres. Een commissie verzocht de Clintons documenten over Whitewater vrij te geven. "Maar Hillary Clinton weigerde mee te werken."
Van al die onderzoeken zijn we alleen wijzer geworden dat Bill een groot libido had.
Het onderzoek naar de Whitewater-affaire leidde uiteindelijk tot niets. Er was geen bewijs gevonden dat de Clintons iets hadden fout gedaan. "Maar Whitewater werd het begin van al hun problemen", stelt Dumas
De weigering om openheid van zaken te geven, veroorzaakte namelijk een kettingreactie van vervolgonderzoeken. Uiteindelijk leidden ze tot de onthulling van Bill Clintons affaire met stagiaire Monica Lewinsky.
"Van al die onderzoeken zijn we niets wijzer geworden, behalve dan dat Bill een groot libido had. Maar als Clinton meteen die documenten had vrijgegeven, dan hadden we waarschijnlijk nooit gehoord van Monica Lewinsky en was er ook geen afzettingsprocedure geweest. Sindsdien heeft er altijd een zweem van schandaal rond de Clintons gehangen."
Defensief
Volgens Dumas is Clinton zich bewust van haar zwakte. Tijdens haar acceptatietoespraak op de Democratische Conventie in juli gaf ze toe dat ze moeite had met het leven in de schijnwerpers. "Al die jaren in dienst van de publieke zaak ging het dienen me aanzienlijk beter af dan het publieke aspect", bekende ze.
Dumas: "Dat was voor het eerst dat ze dit erkende. Maar ze blijft defensief, zoals je ook afgelopen week zag rond haar gezondheid. Ze kan maar moeilijk de impuls weerstaan om niet volledig openheid van zaken te geven. Maar je ziet wat er gebeurt: ze wordt meteen voor leugenaar en crimineel uitgemaakt."
Dumas vermoedt dat die zwakte haar blijft achtervolgen. "Ze zal een kundige president zijn. Maar haar obsessie met privacy is de wortel van al haar problemen, van de schandalen in het Witte Huis tot 'e-mailgate' en haar gezondheidsproblemen. Ze heeft nooit kunnen accepteren dat openheid onderdeel is van haar publieke taak."
