Oud-voorzitter Barcelona eert Cruijff met emotionele afscheidsbrief

Joan Laporta heeft met een openhartige en emotionele brief in de Spaanse krant Mundo Deportivo afscheid genomen van Johan Cruijff. De Catalaan had sinds zijn aanstelling als voorzitter van FC Barcelona in 2003 een innige band met Cruijff. "Na jaren van lijden konden we dankzij Cruijff met opgeheven hoofd naar school."

"Alles begint in die fantastische zomer van 1973 toen Arman Carabén (de manager van Cruijff, red.) eindelijk met Johan uit Nederland kwam. Barcelona had de beste speler ter wereld gecontracteerd, de ster van Ajax en van la Naranja Mecánica (de Oranje machine), het Nederlandse team dat geleid werd door een van onze beste trainers, Rinus Michels."

"Cruijff arriveerde in het gezelschap van zijn vrouw, een zeer knappe blondine waar we meteen voor vielen. Hij hield Chantal (de oudste dochter van Cruijff, red.) in zijn armen, de prachtige Chantal. Beatles-kapsel, jeans, blouse met grote kraag."

"Het waren de moderne en vrije jaren 70 in Catalonië met Johan, die naast een geweldige speler ook een voorvechter was van de rechten van spelers, een pionier op het gebied van beeldrecht. Herinnert u zich de verfreclames van Bruguer?"

"Johan veranderde het voetbal in kunst. Hij versnelde, rende, sprong elegant en speelde met de buitenkant van de voet. Een onbetwist leider. Vanaf zijn eerste thuiswedstrijd tegen Granada verloor Barça geen wedstrijd. Voor het eerst werden we kampioen, na 14 jaar van honger. En we wonnen met 0-5 in het Santiago Bernabéu! (het stadion van Real Madrid, red.).

"Als jonge jongens droegen we hetzelfde kapsel als hij, we probeerden te spelen als hij, we wilden rennen als hij. Hij was ons idool. Na jaren van lijden konden we dankzij Cruijff met opgeheven hoofd naar school. Hij zorgde voor spektakel."

"Een spektakel dat hij voortzette als trainer. Hij was de beste, opnieuw. Dapper als geen ander implementeerde hij een ingenieus spelsysteem dat Barça tot de beste club van de wereld maakte. Balcontrole, positiespel, druk om de bal te heroveren. Aanvallen en voor spektakel zorgen."

"Cruijff werd onder meer vier keer op rij kampioen en bezorgde ons voor het eerst de Europacup 1 op Wembley in 1992. De 111de minuut (verwijzend naar de benutte vrije trap van Ronald Koeman, red.) zorgde voor een vreugde-uitbarsting bij de fans. Het zorgde voor een kreet van gerechtigheid en vrijheid voor een heel volk."

"Ik herinner me dat ik met mijn vrienden Rafa en Xavi uit het stadion rende na de wedstrijd om zijn verklaringen aan te horen. We hadden daar net zoveel plezier in als bij de wedstrijd. In feite was de wedstrijd niet afgelopen voordat Johan in de perszaal had gesproken."

"De meester was een genie in de communicatie. Hij was ons voorbeeld, want hij was de beste en hij had een vrije geest met een levensfilosofie die wij toepassen in ons eigen leven. Op professioneel en persoonlijk vlak. Ik denk dat dat geldt voor het hele land, dat zijn winnaarsmentaliteit aannam."

"Door Johan ging je geloven dat je kunt winnen als je dingen goed doet, gebaseerd op uitmuntendheid. We prefereren de beste te zijn in plaats van de eersten. Willen winnen met 6-5 in plaats van met 1-0. Hij was een universeel genie, een vernieuwer, een revolutionair. Hij maakte ons beter. En daarvoor zullen wij hem eeuwig dankbaar zijn."

De Blauwe Olifant

"Ik leerde hem persoonlijk kennen toen Arman Carabén hem meenam naar hotel Majestic om de Elefant Blau (de Blauwe Olifant, het front dat eind jaren 90 ageerde tegen de heerschappij van oud-voorzitter Josep Lluís Núñez, red.) te steunen.

"Tot die tijd was ik in 1974 het dichtst bij hem in de buurt gekomen toen ik om een handtekening vroeg na de training. In het Majestic steunde hij ons voor duizenden fans die voor hem klapten. Ik herinner me voor altijd het beeld van hem in zijn spijkerjasje met mijn zoon Pol in zijn armen. Ik voelde me zeer vereerd."

"Johan heeft als speler en trainer veel bereikt bij Barcelona. Hij was aanjager van het clubmodel dat we aannamen in 2003. Hij raadde me Txiki (Begiristain) als technisch directeur aan en Frank (Rijkaard, red.) als trainer. En hij zei me dat Pep klaar was om het eerste elftal te trainen.

"Vanwege dit alles hebben we hem gevraagd erevoorzitter van de club te worden. Hij zei dat dat niet nodig was, maar dat hij het in dank aannam. Ik denk dat hij het prachtig vond."

Catalaanse naam verboden

"Hoewel veel mensen het niet weten, had Johan veel respect voor de Catalaanse taal. Zoveel dat hij het niet wilde spreken omdat hij het niet wilde bederven. En zijn zoon Jordi voegde daar lachend aan toe dat zijn vader geen geld zou verdienen met leraar talen."

"Toen Jordi geboren werd, wilde Johan hem bij de burgerlijke stand inschrijven met een Catalaanse naam. De ambtenaar wees dit af en eiste dat hij Jorge zou heten. Johan kon niet begrijpen dat dat in 1974 nog kon gebeuren."

"Hij maakte op eigen wijze een dribbel en zei: 'Nou, maak er dan maar Johan Jordi van'. Jordi Cruijff, wat een verdienste om de zoon van de beste te zijn. En kijk hoe hij volwassen werd. Hoeveel trots, liefde en vertrouwen Johan voelde voor hem en voor zijn dochters Chantal en Susila."

"Wat verlang ik naar die oneindige etentjes in het visrestaurant in Gracia. Wat hebben we daar onvergetelijke ontmoetingen gehad! En wat verlangen we naar de zomerdiners in Montaya met Danny en Marjolijn als gastvrouwen. De beste avond van elke zomer. Johan was er altijd."

"Als je een probleem had, stond hij naast je. Hij vond vriendschap heel belangrijk. En familie, dat was het belangrijkste voor hem. Zijn relatie met Danny is een voorbeeld geweest voor ons allen. Eigenlijk denk ik dat Johan zonder Danny niet zou kunnen bestaan."

"Een van de vele andere deugden van Johan was zijn generositeit. Hij had oog voor mensen die minder bedeeld waren. Ik herinner me een familie uit een klein Catalaans dorp met een kind die een dwarslaesie had."

"De jongen zou zo graag Johan ontmoeten. We gingen ernaartoe en de jongen maakte kennis met Johan. Hij vroeg of de jongen nog meer nodig had. De ouders vertelden dat ze een elektrische rolstoel nodig hadden, maar dat die zo duur was. Na een week hadden ze er een. De voorwaarde die Johan stelde was dat ze zijn naam niet bekend zouden maken. Het was zijn manier van dingen doen. "

"Wat hij ook deed met zijn Foundation, door middel van sport mensen met een handicap helpen. Johan prees de grote capaciteiten van de gehandicapten. Ik denk aan de onvergetelijke open dagen van de Foundation. Hij dirigeerde en gaf les op alle momenten, je zag de gezichten van de jongens en meisjes oplichten als Johan zich opwond."

"Een paar dagen geleden ontmoetten we elkaar nog in Tel Aviv. Hij was opgewekt en had zin om veel dingen te doen. Hij maakte grappen. We hadden over de hele familie. En, zoals ik deed bij de eerste keer dat ik hem zag, vroeg ik een handtekening op een bierviltje, als herinnering.

"Gracias, Johan. Je zei dat je in het hiernamaals geloofde. 'Er is iets, dat weet ik', vertelde je ons. Nu zul je daar zijn, met je vader, je schoonvader, met Armand."

"Johan, we zullen altijd van je houden en dat zullen we doen op de beste manier: houdend van je familie. Allemaal hebben we je voor altijd en eeuwig in onze gedachten. Dank dat je ons een beetje beter hebt gemaakt."