Houle in tranen na ultiem eerbetoon aan overleden broer: 'Betekent heel veel'
Na een solo van ruim 35 kilometer komt Hugo Houle aan bij de finish in Foix. Zijn zegegebaar is een vinger die naar de hemel wijst.
"Deze is voor mijn broer", schreeuwt de 31-jarige Canadees als hij de eindstreep is gepasseerd. In zijn hand bungelt een ketting, een aandenken aan zijn jongere broer Pierrik die tien jaar geleden overleed.
Het noodlot
Hugo en Pierrik Houle keken altijd samen naar de Tour de France, maar sinds de editie van 2013 kon dat niet meer. In december 2012 sloeg het noodlot namelijk toe bij de familie Houle in het Canadese dorpje Sainte-Perpétue, vlak bij Quebec.
De negentienjarige Pierrik besloot die dag een rondje te gaan hardlopen, maar kwam niet meer thuis. Toen de familie zich zorgen ging maken, was het Hugo die op zoek ging. Hij vond hem levenloos aan de kant van de weg. Zijn broertje was aangereden door een dronken chauffeur.
Houle werd vervolgens professional en had eigenlijk maar één grote missie: een Touretappe winnen voor zijn broer.
Als dat hem eindelijk is gelukt, barst hij in tranen uit als hij erover vertelt. "Deze zege betekent heel veel voor mij. Ik heb hier tien jaar keihard voor gewerkt en nu is het gelukt, ongelooflijk."
Grootste overwinning
De etappezege is zonder twijfel de grootste overwinning in zijn carrière. "Ik win nooit", lacht Houle, die dit jaar voor de vierde keer meedoet aan de Tour de France. "Dit is wel een mooie plaats om m'n eerste race te winnen."
"Eigenlijk demarreerde ik om de loper uit te rollen voor Michael Woods, maar het ging goed en toen ben ik maar doorgegaan", analyseert de Canadees, die het op de laatste klim wel zwaar had.
"Maar ik heb nooit opgegeven. Toen ik op het technische gedeelte van het parcours steeds meer voorsprong kreeg, wist ik dat het kon lukken."
In de ploegleiderswagen zag Rik Verbrugghe het gebeuren en ook hij geloofde in de ritzege. "Hugo is een goede tijdrijder. Als je hem alleen laat en dertig seconden geeft, weet je dat het niet gemakkelijk gaat zijn om hem nog in te halen."
En daar had Verbrugghe helemaal gelijk in. Houle hield stand en kon zijn tranen niet meer bedwingen na het ultieme eerbetoon aan zijn broer.
"Ik denk dat het voor hem een emotionele dag gaat worden", aldus zijn ploegleider. "Ze hebben altijd samen naar de Tour gekeken en gedroomd van zo'n ritoverwinning."
"Ik denk ook wel dat er een god hierboven is die hem echt gesteund heeft vandaag", besluit Verbrugghe.
