Adrie van der Poel is niet iemand die zijn gevoelens op straat legt. Zoon Mathieu evenmin. Als ze hun emoties tonen, is het omdat ze die écht niet meer voor zich kunnen houden.
Het gebeurde Mathieu van der Poel toen hij op de tweede dag van zijn allereerste Tour de France een etappe won en het geel veroverde. Tranen met tuiten huilde hij tijdens het interview kort na zijn zege, innig was de omhelzing met zijn moeder Corinne toen hij bij zijn hotel arriveerde.
Corinne Poulidor is de dochter van Raymond Poulidor, de opa van Mathieu. Zijn overlijden in november 2019, hakte erin bij de kleinzoon, vertelt Adrie in De Avondetappe.
"Zij hebben het er echt moeilijk mee gehad. 'Matje' is niet iemand die snel zijn gevoelens uit, maar het kwam er dan toch in één keer uit. Ze waren beiden heel triest dat papi, opa, het niet meer in levende lijve mee kon maken."
Al op de eerste dag van de Ronde van Frankrijk had Van der Poel het geel kunnen pakken, maar hij kwam er in Landerneau, waar Julian Alaphilippe zegevierde, niet aan te pas. "De eerste dag lukte het niet, maar achteraf hoorde ik van ploeggenoten dat hij toch best wel gespannen was", zegt Adrie.
"Ze zeiden: zondagochtend herkenden we hem helemaal niet meer terug. Hij was weer de oude en met iedereen aan het dollen. Dat is zijn sterkte, denk ik, hij kan heel snel die knop omdraaien. En dan doet hij - zonder pretentieus te zijn - op die zondagmiddag toch weer iets unieks."
Wat op dag één niet lukte, flikte hij wel op dag twee. "Ik denk dat de spanning zo groot was, dat het er niet uit kwam."
Waar Van der Poel schitterde, lagen vele renners in de eerste week op het asfalt. "'Matje' is ertussendoor geschaatst", zegt Adrie, "maar het is een heel apart gevoel..."
"Ik heb zelf nooit angst gehad, in de massasprints niet en bergaf niet. Maar zo heel langzaam is dat er toch ingeslopen. Het is toch best wel gevaarlijk af en toe."
