Dit is waarom ik op de Dam stond: 'Later vertel ik dit aan mijn kinderen'

Als protest tegen de gewelddadige dood van de Amerikaan George Floyd, stroomde maandag de Dam vol. Vanavond wordt er geprotesteerd in Den Haag en Groningen, morgen volgt Rotterdam. Wat motiveert mensen om de straat op te gaan?

Roos Barneveld (28):

"Ik stond op de Dam om te laten zien dat we solidair zijn: ik vind het heel belangrijk dat er niet alleen mensen van kleur, maar ook witte mensen hun stem verheffen. Onze vrijheid is niet zoveel waard als er mensen zijn die structureel achtergesteld worden in een systeem waar ik van profiteer.

Ik weet dat dit een diepgeworteld probleem is, de laatste vijf jaar ben ik er meer mee bezig vanuit mijn werk als journalist. En ik begrijp ook dat het wereldwijd nu zo oplaait, de situatie in de Verenigde Staten is heel heftig op een gegeven moment is de grens bereikt. Het is een wereldwijd probleem, en de witte medemens heeft hierin een verantwoordelijkheid.

Er was een moment waarop ik dacht: nu wordt het wel heel druk. De intentie was goed, er stonden overal kruisjes op de grond. De organisatie benadrukte ook: houd afstand. Er liepen mensen van het sfeerteam en mondkapjes waren verplicht. Dat er nog meer demonstraties zijn, doet me goed. Ik hoop dat ze voldoende afstand kunnen houden."

Ramantou Lukanza (25):

"Het is een soort noodzaak, daarom was ik daar. Een natuurlijk instinct. Ik deel veel online over dit thema, ook via instagram. En sinds vorige week, de moord op George Floyd, werd dit gevoel iedere dag sterker.

Het gaat om puur racisme. Om kleur. En als ik dan zie hoeveel verschillende etniciteiten er gisteren waren op de Dam, dan raakt dat me. Het is echt iets dat ik mijn kinderen later ga vertellen. Dat heb ik nooit eerder zo sterk gevoeld. Ik ben geadopteerd en in een witte omgeving opgegroeid. Ik heb geleerd om van me af te bijten. Maar nu voelde ik zo'n sterke verbondenheid, dat ik me bijna plichtig voelde. Ik heb deze kleur, dus ik wil van me laten horen. Dat gevoel.

Gisteren besloot ik op het laatste moment te gaan, vanuit Deventer. Een vriendin zei: "Ram, we moeten", dus ik ging. Ondanks de discussie over corona ben ik ontzettend blij dat ik er was. Femke Halsema heeft gelijk: het is je eigen verantwoordelijkheid. We droegen mondkapjes en zijn niet lang gebleven. Bovendien werd de anderhalve meter op heel veel plekken in acht genomen."

Christine Otten (58):

"Het is zo schokkend wat er gebeurt in de VS. Ik houd me door mijn roman De Laatste dichters al jaren met dit thema bezig. Ik voel me verbonden. In die zin is het protest voor mij heel persoonlijk. Het is belangrijk dat we massaal opstaan tegen geweld.

De situatie nu, doet me denken aan eind jaren '60. Dat stemt me treurig. Er zit in de VS een president die haat voedt. Toch hoop ik dat er nu echt iets verandert. Ik zie het bij mijn dochter (25) ook, die was echt in shock. Iemand vermoorden op straat: dat kan niet. Als er verandering komt, dan komt het van onderop. Dit gaat ons allemaal aan. Wit of zwart.

Zaterdag besloten we om te gaan. Ik volg alle coronaregels heel strikt, daarom ben ik ook aan de rand gaan staan. Vanmorgen werd ik wakker en dacht: ik ben blij dat ik ben gegaan. Soms moet je iets doen."