Haar eerste kind, een dochter, ziet het levenslicht in 2000, het jaar waarin de Olympische Spelen in Sydney worden gehouden. Voor Seiko Hashimoto, zelf zevenvoudig olympiër, is het daarom niet zo moeilijk een naam te bedenken voor haar kind: Seika! Het is het Japanse woord voor de toorts die iedere twee jaar op rituele wijze wordt ontstoken in het Griekse Olympia, vanwaar de vlam vervolgens naar de stad van de Olympische Spelen wordt gebracht.
Een beter bewijs dat Seiko Hashimoto een diepe verbondenheid voelt met de olympische normen en waarden is nauwelijks denkbaar. Het blijkt vier jaar later opnieuw, als ze weer zwanger is. In het jaar dat de Zomerspelen terugkeren naar de Griekse oorsprong bevalt ze van een zoon die ze de naam Girisha geeft. In het Japans de fonetische uitspraak voor Griekenland.
In 2006 is Hashimoto's gezin compleet met de geboorte van een derde kind, wederom een zoon. Niemand in haar omgeving kijkt nog verbaasd op bij het lezen van de naam op het geboortekaartje. Dat jaar is Turijn het decor van de Winterspelen en Hashimoto geeft daarom met gepaste trots kennis van het feit dat Torino het levenslicht heeft gezien.
Eén medaille op een winderige buitenbaan
De Olympische Spelen en Seiko Hashimoto (Hayahita, 5 oktober 1964) zijn nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als schaatsster neemt ze deel aan de Winterspelen van Sarajevo '84, Calgary '88, Albertville '92 en Lillehammer '94. Die vier optredens leveren haar één medaille op. Op de winderige buitenbaan van Albertville pakt ze het brons op de 1.500 meter.
Maar ook op de Zomerspelen geeft de slechts 1,56 meter grote Hashimoto acte de prèsence, als baanwielrenster. Tijdens Seoel '88, Barcelona '92 en Atlanta '96 komt ze achtereenvolgens uit op de onderdelen sprint, individuele achtervolging en puntenkoers. Een vijfde plaats op de sprint in Seoul is haar beste resultaat.
Ten tijde van haar laatste Zomerspelen is ze al niet meer louter sporter, maar tevens politicus. Hashimoto moet er veel voor laten en nog meer voor doen om in Atlanta aan de start te kunnen verschijnen. Als volksvertegenwoordiger van de Liberaal Democratische Partij moet ze regelmatig tussen drie uur 's nachts en acht uur 's ochtends haar trainingen afwerken, om zich vervolgens te wijden aan haar werkzaamheden in het Japanse Huis van Afgevaardigden.
Het is, zo zegt Yvonne van Gennip stellig, Hashimoto ten voeten uit. "Een volhardend type. Een doorzetter, iemand die niet van opgeven weet. Allesbehalve een voorbijganger die even komt en meteen weer gaat. Ze bijt zich ergens in vast en laat niet meer los."
Ze bijt zich ergens in vast en laat niet meer los.
De carrières van Van Gennip en Hashimoto overlappen elkaar. "We zijn van hetzelfde bouwjaar. De eerste keer dat we tegen elkaar reden, was tijdens de WK junioren van 1982 in Innsbruck. Ik eindigde als tweede, zij werd derde." Waarom het goud naar de Oost-Duitse Angela Stahnke gaat, laat zich een decennium later verklaren na een lange reeks dopingonthullingen.
Enkele jaren geleden, tijdens een wereldbekerwedstrijd in Nagano, troffen ze elkaar weer. Van Gennip was als lid van de Nederlandse delegatie afgereisd naar Japan, terwijl Hashimoto aanwezig was in haar hoedanigheid als Minister van Olympische Zaken.
'Ze dwingt alom respect af'
"Ineens stonden er allerlei lijfwachten in het café waar we zaten", herinnert Van Gennip zich. "Even later stapte er een dame binnen van wie meteen duidelijk was dat ze heel belangrijk moest zijn. Pas na twee keer kijken zag ik dat het Seiko was."
Wijnkenner Hashimoto bood haar tegenstandster van weleer uit eerbied een fles rode wijn uit het hoogste segment aan. "Via een tolk maakten we een praatje, omdat ze nu eenmaal bijna geen woord Engels spreekt. Vreemd? Nee, hoor. In Japan kijk ik nergens meer van op."
Het verbaast Van Gennip niet dat de ambitieuze Hashimoto het zover heeft geschopt. "Ze dwingt in eigen land alom respect af."
Toch hangt op 12 februari ook de benoeming van de oud-schaatsster tot voorzitter van het organisatiecomité van Tokio 2020 even aan een zijden draadje. Als haar naam genoemd wordt als opvolger van de omstreden Yoshiro Mori, de man die vanwege vrouwonvriendelijke opmerkingen het veld moet ruimen, wordt Hashimoto fijntjes herinnerd aan een voorval tijdens de Winterspelen van 2014 in Sotsji.
Ontoelaatbare flirt met Prins van het IJs?
Hashimoto, destijds het hoofd van de Japanse olympische delegatie in Rusland, maakt tijdens een feestje na afloop van de sluitingsceremonie een innig dansje met de razend populaire kunstrijder Daisuke Takahashi. De destijds 49-jarige Hashimoto, volgens aanwezigen door de drank beneveld, neemt de gelegenheid te baat om de 21 jaar jongere 'Prins van het IJs' stevig te omarmen en meermaals vol op de mond te kussen.
Ofschoon ze publiekelijk wordt beticht van seksueel ontoelaatbaar gedrag en zelfs beschuldigingen van aanranding over zich heen krijgt, houdt Hashimoto ook zeven jaar na dato de rug recht. Haar weerwoord: "Ik deed slechts wat iedere Japanse vrouw zou doen die met Takahashi een dansje maakt."
Johan de Wit wordt in 2015 door Hashimoto persoonlijk gestrikt als bondscoach van de Japanse schaatsfederatie, als zij daar als voorzitter de scepter zwaait. Hij wordt zelfs in Hashimoto's ambtswoning in Tokio uitgenodigd om tijdens een etentje nader kennis te maken.
'Wijn? Ze spuugt er niet in'
De Wit, lachend: "In Japan staat Hashimoto te boek als een bijzondere, speciale vrouw. Afgaande op de wijn die bij die gelegenheid werd geschonken kan ik dat alleen maar beamen. Ze heeft niet alleen écht verstand van wijn, ze spuugt er ook niet in. Laat ik zeggen dat ze een goede drinker is. Rode wijn, champagne, de ene na de andere fles werd bij dat etentje ontkurkt."
"Op een gegeven moment vroeg ik me af wat ik eigenlijk aan het drinken was. Toen ik het etiket met een app scande, bleek er een fles van 700 euro voor mijn neus te staan. Je zult begrijpen dat ik geen glas heb laten staan."
Hashimoto's benoeming tot eindverantwoordelijke voor Tokio 2020 wordt in Japan als baanbrekend gezien, weet De Wit. "De bejaarde Mori en de betrekkelijk jonge Hashimoto, dat is een wereld van verschil. Vrouwen bekleden in de Japanse maatschappij nauwelijks hoge functies. Bij veel bedrijven zijn het secretaresses die in de wintermaanden sneeuw van de parkeerplaats mogen scheppen. Dat is best schrijnend. Hashimoto is, zoals ik het kan inschatten, deels gekozen op basis van hetgeen ze als doortastende politicus heeft bereikt en in die functie betekent voor de positie van de vrouw in de Japanse samenleving."
Hashimoto aan het roer zetten van het organisatiecomité is volgens De Wit een gouden greep geweest. "De sociale druk rond de Zomerspelen is immens. Tokio 2020 is in Japan vooral negatief in het nieuws geweest. Je merkt nu echt dat er een nieuwe, frisse wind waait. Als er iemand is die eenheid kan brengen in een land dat ernstig verdeeld is over de vraag of de Olympische Spelen doorgang moeten vinden, dan is zij het. En geloof me: als de vlam straks hopelijk ontstoken wordt, krijgt de wereld een sportfeest dat zijn weerga niet kent."