Italiaanse tophockeyster Tiddi denkt geen seconde meer aan sporten

• Oscar van der Horst

  redacteur NOS Sport

Even een ander verhaal over de coronacrisis. Benieuwd wat tophockeyster Chiara Tiddi van Kampong doet om tijdens deze bange dagen in topvorm te blijven?

Niets.

"Misschien is het omdat ik Italiaanse ben", vraagt ze zich hardop af. "Maar ik heb geen goed gevoel bij wat er nu gebeurt."

Ver van huis woont ze nu, in Utrecht. Op een bovenverdieping van een statig pand. Met uitzicht op het Wilhelminapark. Dat nog altijd levendig is, ook nadat premier Mark Rutte een eerste waarschuwing met het volk had gedeeld.

Alleen boodschappen

"Ik zag afgelopen weekend nog mensen gezellig afspreken, samen op bankjes zitten, lekker lunchen in het park. In de stad zijn winkels open waarvan ik me afvraag of dat in deze tijd nodig is. Zelf ga ik de deur alleen nog uit voor mijn boodschappen."

Eventjes dacht ze nog aan sporten, toen op de velden van Kampong afgeschermd en individueel getraind kon worden. "Maar dat initiatief is na één keer afgeblazen."

Je zult Tiddi op sociale media niet wc-rollen hooghoudend de tijd zien doden in haar appartement. Zelfs van een rondje hardlopen wil ze niets weten. Om acht uur 's ochtends klapt ze gewoon haar laptop open en hervat ze haar werkzaamheden voor de Rabobank vanuit huis.

Naast het hockey heeft de aanvoerster van het Italiaanse team het hier ook op maatschappelijk vlak goed voor elkaar.

Ze excuseert zich bijna dat ze nog geen Nederlands spreekt. "Misschien lukt dat de volgende keer. Ik speel hier sowieso nog een seizoen voor Kampong en sluit niet uit dat ik hier na het hockey nog langer blijf wonen", zegt de 31-jarige verdedigster.

Haar familie komt uit Rome, de crisis in haar geboorteland raakt haar diep.

"Met mijn ouders gaat het gelukkig goed. Geen besmettingen", vertelt ze over de thuissituatie. "Natuurlijk wil je op momenten als deze graag samen zijn, maar het stelt me gerust dat ze nu veilig zijn."

Wonder boven wonder heeft Tiddi geen coronagevallen in haar directe omgeving. Vrienden en collega-internationals die in Noord-Italië wonen, zijn vooralsnog de dans ontsprongen. En een trainingskamp met Kampong in Valencia vorige maand is ook zonder ernstige gevolgen gebleven.

"Ik ben niet bang", zegt Tiddi. "En ik voel me ook totaal niet eenzaam, hoor."

Erg verrast

Ook al houdt ze zich zelf strak aan de veiligheidsvoorschriften, contact met vrienden is er genoeg. Maar alles op afstand.

"Met alle gebeurtenissen in Italië, die iedereen heeft meegekregen, werd ik erg verrast door de maatregelen die hier in eerste instantie werden verkondigd. Ik hoop maar dat ze het goed ingeschat hebben en het hier beter afloopt."

Een groot deel van haar leven ligt stil, want sport vervult een grote rol. Als actief hockeyster, in de jaren die haar nog gegund zijn. En als fanatiek supporter van Lazio, de club die na twintig jaar weer eens om de titel meestrijdt in de Serie A. "Jammer, want ze waren in goede vorm voordat alles stopte."

Er sporten overigens opvallend weinig Italianen in Nederlandse competities, zelfs maar een handjevol voetballers door de jaren heen. "Wij houden van de zon", lacht ze. "Zelf ben ik hier puur gekomen voor de hoofdklasse."

De hoofdklasse, het komt er na bijna twee jaar in Nederland al vrijwel accentloos uit. Haar geluk vond ze niet alleen door zich op het veld te kunnen meten met de wereldtop, ze kijkt veel verder dan dat. Maar nu even niet.

"Als deze ellende voorbij is, ga ik terug naar mijn ouders. Voor minimaal een week."