'We hadden geluk: de Tourmalet stond vol met Tourpiemels'
In de laatste dagen van 2019 graven de verslaggevers van NOS Sport weer in hun eigen werk om een voor hen gedenkwaardige reportage of bijzonder interview van het afgelopen jaar toe te lichten. Vandaag: Tom Lagerberg en infantiel geklieder.
"De Tour de France is visueel gezien misschien wel het mooiste sportevenement van het jaar. Elke etappe reis je als kijker mee door een ander landschap en volg je de uitputtingsslag van heel dichtbij. Als tv-verslaggever was het afgelopen jaar mijn opdracht vooral de randzaken te laten zien die aan de meeste kijkers voorbijgaan. De achterkant van de Tour, zogezegd. En ook al volg je de Ronde van Frankrijk al jaren, soms kom je dingen tegen die verrassen, verbazen en vooral erg grappig zijn."
"Ik las ergens dat de organisatie van de Tour een speciaal team in dienst heeft om het wegdek voor elke etappe te kuizen. De Tourdirectie zit namelijk niet te wachten op politieke leuzen die op de weg zijn gekalkt of op dopinggerelateerde graffiti. Daar willen ze het wereldwijde tv-publiek voor behoeden."
Van geslachtsdeel naar uil
"Maar de grootste doorn in het oog is de enorme hoeveelheid obscene tekeningen van baldadige wielerfans op het asfalt. Zoals die van geslachtsdelen die voorafgaand aan het passeren van het Tourpeloton op de weg zijn getekend."
"Twee man, gewapend met een bestelbus en een paar emmers verf, hebben er een dagtaak aan om de zogeheten 'Tourpiemels' om te vormen tot iets dat minder aanstootgevend is. En ze maken er echt werk van. De ene getekende fallus toveren ze om tot een uil, de andere tot een vlinder."
"We belden de verantwoordelijke organisatie of we dit team een dag konden volgen en dat mocht. Samen met cameraman Martien Appelman stond ik om half zeven in de ochtend op de Tourmalet, waar de werkdag begon van de zogeheten efaceurs du Tour de France, 'de gummers van de weg'."
Moedeloos
"Ze rijden het parcours in tegengestelde richting, de ogen gespitst op het wegdek. Wij hadden het geluk dat de Tourmalet vol stond met kwajongenskunst. Zo veel zelfs dat de gummers er bijna moedeloos van werden."
"Achteraf waren we vooral erg blij met de camera die we in hun busje hadden gemonteerd. Dat leverde mooie scènes op van de vloekende en zuchtende baas en zijn stille helper. Hun creativiteit en toewijding in combinatie met het infantiele geklieder leverde volgens mij een amusante reportage op."
