Tussen supporters van de tegenstander met een goedkope vlucht naar een uitwedstrijd. Ook dat is interlandvoetbal in Europa. Voor sterspeler Goran Pandev werd spelen voor Noord-Macedonië een lijdensweg, een slecht boek dat hij na het zoveelste incident met een harde klap dichtsloeg.
Toen begon dat toernooi waarvan niemand de opzet begreep, de Nations League. Op zijn oude dag keerde Pandev terug in de nationale ploeg en nu droomt hij ineens hardop van deelname aan het Europees kampioenschap, dat voor voetbaldwergen tegenwoordig via een achterdeurtje bereikbaar is.
In zijn beste jaren was Pandev een onmisbare schakel in het Internazionale van trainer José Mourinho en spelmaker Wesley Sneijder. Tien jaar geleden won hij in één kalenderjaar de Italiaanse supercup, de beker, de landstitel, de Champions League en de wereldbeker voor clubs. En dat schiep hoge verwachtingen voor zijn rol in de nationale ploeg.
"Maar zelfs als we in eigen land spelen, voelt het alsof we uit spelen", mopperde Pandev in die jaren over de druk van buitenaf. "Als we na een kwartier niet op voorsprong staan, begint het gefluit al."
Gewaardeerd
Pandev was echter nooit de veelvuldig scorende aanvaller. De linkspoot werkte de longen uit zijn lijf op de positie waar de trainer hem op dat moment nodig dacht te hebben. Het maakte hem geliefd als ploeggenoot. Maar vooral achteraf, want pas bij zijn afwezigheid liet het gemis van deze teamspeler zich voelen.
Rond het vorige EK was Noord-Macedonië de nummer 162 op de wereldranglijst van voetballanden. Pandev was in die tijd net door bondscoach Igor Angelovski overtuigd zijn interlandloopbaan nieuw leven in te blazen. Het vooruitzicht van duels met Italië, het land waar Pandev praktisch zijn hele voetballeven doorbracht, trok hem over de streep.
En uiteindelijk zorgt een opmerkelijke kwalificatiecyclus met Noord-Macedonië in combinatie met de coronapandemie ervoor dat Pandev tot twee keer toe zijn voetbalpensioen uitstelt.
Ambassadeur
De inmiddels 37-jarige aanvoerder was al even topscorer aller tijden, maar mag zich inmiddels ook recordinternational (113 interlands) en ambassadeur noemen van zijn land. Pandev werd al geregeld in het zonnetje gezet voor zijn maatschappelijke betrokkenheid met Noord-Macedonië. Met het oog op zijn leven na het voetbal begon hij zelfs een voetbalschool.
Maar Pandev is nog helemaal niet uitgespeeld, terwijl zijn Akademija Pandev in de loop der jaren al is uitgegroeid tot een profclub. Zijn jongere broertje Sashko Pandev is daar spits en aanvoerder van een team vol Macedonisch voetbaltalent, dat drie jaar geleden naar het hoogste niveau promoveerde en vorig jaar zelfs de nationale beker won.
Pandev is inmiddels weer de regisseur van het Macedonische voetbal, zowel binnen de lijnen als erbuiten. De plooien zijn gladgestreken.
Zoals over het relletje rond zijn stem op de trainer van het jaar in 2012. Pandev had als aanvoerder van zijn land Mourinho doorgegeven, maar zag tot zijn verbazing Vicente del Bosque op het officiële formulier van de FIFA staan. "En de handtekening eronder was niet van mij", brieste de speler.
Volgens Mourinho was het veelzeggend voor het karakter van zijn voormalige pupil dat Pandev het daar niet bij liet zitten. "Ik waardeer zijn eerlijkheid en kracht."
Pandev maakte zich er ook hard voor dat de bond wat zorgvuldiger omging met talent. "We zijn maar een klein land en hebben maar een beperkt aantal spelers waaruit we kunnen kiezen. Bij ons staan bepaalde spelers meteen op de zwarte lijst."
Zoals Goran Popov, die met sc Heerenveen nog de KNVB-beker won in 2009, maar ook bekend stond om zijn rare capriolen naast het voetbal.
Geen snoepreisjes
Toen Pandev opgroeide, behoorde Noord-Macedonië nog tot Joegoslavië. En tegenstander Georgië maakte deel uit van de Sovjet-Unie. Aan een EK-kwalificatie deden toen nog maar 32 landen mee, tegenover de 55 aangesloten lidstaten nu. Vooral door de versplintering van de twee bovengenoemde voetbalbolwerken.
Noord-Macedonië telt een slordige twee miljoen inwoners en de meeste interlands zijn geen snoepreisjes. Pandev betaalde zijn duurdere tickets vaak uit eigen zak, om wantoestanden tijdens het reizen te voorkomen. "Ploeggenoten hebben over het vliegveld gedwaald omdat hun bagage kwijt was, waardoor ze niet eens spullen hadden om in te trainen."
Ze zijn in elk geval veilig aangekomen in Tbilisi, waar een lege Dinamo Arena het decor is van wat het mooiste moment moet worden in de geschiedenis van een van de twee relatief jonge voetbalnaties.
Vorige zomer verloor Nederland in de eindstrijd van de Nations League met 1-0 van Portugal, maar als meer dan een vriendschappelijk toernooi voelde dat eigenlijk niet. De échte finale, dat is de wedstrijd tussen Georgië en Noord-Macedonië vanavond. De play-off van Pad D, de weg naar succes voor de allerkleinsten van Europa.
Pandev heeft zijn hele voetballeven op deze kans gewacht. En inmiddels debuteerden ook de eerste exponenten van zijn academie al in de nationale ploeg, met de levende legende dus in hun midden. Waar het geld een steeds grotere rol krijgt in het internationale voetbal, is dit op het eerste gezicht nietszeggende affiche toch iets om als liefhebber even bij stil te staan.
