Alleen met geduld krijgt Olde Heuvel weer vertrouwen in zijn lichaam

• Joost Smedema

  Redacteur NOS Sport

Aan het einde van het jaar blikt de NOS met tien sporters terug op 2018. Vandaag het verhaal van Wouter olde Heuvel, de oud-schaatser die in ruim een jaar tijd drie keer met spoed naar het ziekenhuis moest. "2019? Ik hoop vooral dat het een rustig jaar wordt."

Op de ijsbaan, tijdens het hardlopen en met zijn vriendin en dochters in de buurt heeft hij nergens last van. Maar als Wouter olde Heuvel thuis op de bank zit en in de verte staart, dwalen de gedachten weleens af. De ellendigste momenten van het afgelopen jaar komen bovendrijven en dan realiseert hij zich: "Poeh, dat had heel anders kunnen aflopen."

Knallende koppijn

Op woensdag 2 mei stapt Olde Heuvel na een kop koffie bij oud-ploeggenoot Sven Kramer op de racefiets. Olde Heuvel voelt zich goed, maar al na tien minuten moet hij de vriendengroep laten gaan. "Ineens kreeg ik heftige hoofdpijn. Ik belde mijn vriendin, ze zei dat ik 112 moest bellen en daarna ging ik op de grond liggen. Languit ging niet eens meer, ik lag in de foetushouding."

Terwijl zijn hoofd voor zijn gevoel uit elkaar klapt, wordt Olde Heuvel naar het ziekenhuis van Heerenveen vervoerd. Daar wordt middels een CT-scan de diagnose vastgesteld: een hersenbloeding. En dat bij een 31-jarige oud-topsporter die niet rookt, niet drinkt en bijna net zo fit is als zijn oud-collega's.

Niet veel later verliest Olde Heuvel het bewustzijn. "De dokter zei dat als je zoveel pijn hebt, je lichaam dat gewoon niet meer trekt. En eigenlijk is dat maar goed ook. Toen ik wakker werd, lag ik in Groningen met een drain in mijn hoofd, om de druk op mijn hersenen te verlagen."

Met spoed naar het AMC

Zo concentreert het leven van Olde Heuvel en zijn familie zich opeens rond een ziekenhuis. Het is voor het nog jonge gezin met twee kleine dochters (op dat moment nul en vier jaar), al de tweede acute ziekenhuisopname in minder dan een half jaar tijd.

In november 2017 beleven Olde Heuvel en zijn vrouw angstige momenten nadat hun tweede dochter met complicaties via een keizersnede ter wereld is gekomen.

"We zijn met spoed van Heerenveen naar het AMC in Amsterdam gereden. Daar heeft ons dochtertje een week op de intensive care gelegen. Mijn vrouw lag er om te herstellen van de keizersnede en ik sliep met mijn oudste dochter in het Ronald McDonald Huis."

"Het was heel heftig, maar na een week op de IC was alles goed met haar en konden we naar huis", vertelt Olde Heuvel, de opluchting nog altijd hoorbaar in zijn stem.

Het herstel van de tweevoudig wereldkampioen op de ploegenachtervolging na zijn hersenbloeding duurt langer. Vier weken na de bloeding mag Olde Heuvel naar huis, weer een maand later zit hij op de fiets.

Fysiek is hij piekfijn in orde en wonder boven wonder heeft hij geen klachten. De bloeding ontstond in zijn hersenvlies, waardoor de hersenen zelf niet beschadigd raakten en er geen verlamming optrad. Toch is het geloof in de bemoedigende woorden van de artsen over zijn herstel soms ver te zoeken.

'Ik heb geheugenverlies'

"Ik stond een keer in de supermarkt met een lijstje, mijn dochter, een zelfscanner en een mandje. En opeens was ik die scanner kwijt. Ik raakte helemaal in paniek. Ik dacht: dus toch, ik heb geheugenverlies. Toen ik het aan mijn vriendin vertelde zei ze: 'joh, dat heb ik ook met al die dingen samen, dat is niet gek'. Maar ik maakte me dan zorgen. Ook als ik opeens mijn telefoon kwijt was, terwijl mijn vriendin die misschien gewoon verplaatst had in de huiskamer. Dat gebeurt zo vaak, maar nu ging ik er anders mee om."

Olde Heuvel was tot zijn hersenbloeding actief als coach bij JustLease.nl, het team van onder anderen Ireen Wüst. Na het vertrek van de sponsor uit de schaatssport vindt hij in de zomer onderdak bij TalentNED, de ploeg van onder anderen Wüst en Esmee Visser. Zo begint het nieuwe schaatsseizoen, zoals elk jaar, maar eind november is Olde Heuvel uit het niets weer patiënt.

"Ik had in de tuin gewerkt en trok binnen mijn schoenen uit, toen ik mijn elleboog stootte bij het telefoonbotje. Maar echt hard, zo erg dat ik er misselijk en duizelig van werd. Ik dacht: 'dit is een hersenbloeding' en viel flauw."

'Je valt gewoon flauw'

Eenmaal weer bij kennis roept hij een vriendin, die op dat moment bij hem in huis is, en zij maant Olde Heuvel tot kalmte. "Ze zei: 'doe nou eens rustig, je valt gewoon flauw'."

"Maar ik voelde aan mijn hart en merkte dat de hartslag niet goed was. Het sloeg onregelmatig. Mijn vriendin was inmiddels thuisgekomen en merkte ook dat het niet goed zat. We zijn naar het ziekenhuis gegaan, daar hebben ze met een schok het ritme weer teruggebracht in mijn hart."

Olde Heuvel praat er rustig en ontspannen over, alsof het niet meer is dan een controle bij de tandarts. Dat hij voor de tweede keer in driekwart jaar met spoed in het ziekenhuis wordt behandeld, blijkt alleen uit wat hij vertelt en nauwelijks aan de manier waarop. Met de kwalificatie 'nuchtere Tukker' doe je de in Losser geboren Olde Heuvel tekort, maar dat hij zich niet van de wijs laat brengen, is duidelijk.

"Ik heb het ook niet aan heel veel mensen verteld. Om één uur 's nachts reden we weg uit het ziekenhuis en de volgende ochtend stond ik om negen uur weer op de ijsbaan. Ik wilde niet toegeven aan de pijn. Is dat slim? Nee, misschien niet. Maar voor mij is het de manier om ermee om te gaan."

Op naar een rustig jaar

Het plotselinge hartprobleem bleek indirect te komen door de hersenbloeding. "Er is van alles onderzocht: ze hebben hartfilmpjes gemaakt, ik heb fietstesten gedaan, maar er is niks geks gevonden. Die hartritmestoornissen kwamen door een paniekaanval."

Twee weken later heeft Olde Heuvel geen klachten, ook niet als hij sport. Hij voelt zich kiplekker, ook als hij op de ijsbaan staat en zijn pupillen coacht. "Ik merk dat anderen het er misschien wel moeilijker mee hebben dan ik. Als ik een sms'je stuur naar Sven (Kramer, red.) of mijn vriendin, reageren die heel snel en bezorgd. Ze denken nu meteen dat er iets is."

Hoe soepel Olde Heuvel ook vertelt, hij realiseert zich wel degelijk dat hij fysiek en mentaal een behoorlijke opdonder gekregen heeft. "Het had allemaal heel anders kunnen aflopen. Het zal tijd kosten om weer vertrouwen in mijn lichaam te krijgen. Elke dag dat er niks gebeurt is er één. 2019 moet maar vooral een rustig jaar worden."