Teamsprinters balen, maar zijn ook tevreden met WK-zilver

"Bizar. Balen. Tevreden. Blij. Ongelooflijk." Een heleboel gemengde gevoelens bij teamsprinters Matthijs Büchli, Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen na afloop van hun verloren WK-finale in Hongkong. Net als vorig jaar werd het een zilveren medaille voor Nederland.

Het Nederlandse drietal reed in de finale tegen Nieuw-Zeeland geen perfecte race: tussen starter Hoogland en de nummer twee Lavreysen zat meteen een groot gat, omdat Lavreysen met zijn voet niet goed vastzat aan zijn pedaal. 

"Ik weet niet hoe het is gebeurd", vertelde debutant Lavreysen na afloop. "Dit is mij nog nooit eerder overkomen, dus ik had dit niet verwacht. Ik baal er enorm van, maar ik ben ook tevreden met zilver."

Volgens Hoogland kostte de losse schoen het team 0,30 seconde, maar zowel Hoogland als Büchli neemt Lavreysen niets kwalijk. "Dit team zit tactisch heel mooi in elkaar. Helaas is het net geen goud, maar we hadden van tevoren niet kunnen denken dat we hier zilver konden pakken."

De Nieuw-Zeelanders klokten 44,049 en waren bij alle doorkomsten sneller dan de Nederlandse renners, die uiteindelijk op 44,382 uitkwamen: de minst snelle tijd die de renners van bondscoach René Wolff vandaag noteerden.

Lavreysen reed, ondanks die schoen, toch een snelle ronde. "Dat gebeurde puur op adrenaline, want je wilt zo graag winnen."

Büchli: "Het lijkt alsof Harrie te sterk was voor zijn pedalen en zijn schoen. Dat akkefietje heeft ons goud gekost, echt bizar."

Van de drie is Büchli dan ook degene die het minst tevreden is. "We zitten er zo dichtbij en dan op zo'n manier verliezen is het meest vervelende wat er is. Nu zijn we weer tweede, het is moeilijk om daar blij mee te zijn."